A Slave Girl's Story: Będąc autobiografią Kate Drumgoold

Opinie czytelników

Recenzje „A Slave Girl's Story” prezentują mieszaną perspektywę, z czytelnikami doceniającymi szczerą narrację i kontekst historyczny, ale krytykującymi zdezorganizowany styl i powtarzające się elementy. Wielu uważa, że trudno jest zaangażować się w książkę ze względu na jej strukturę i postrzegany brak skupienia.

Książka oferuje interesujący wgląd w życie Kate Drumgoold, podkreślając jej siłę, wiarę i ambicje edukacyjne. Niektórzy czytelnicy uznali jej szczere wypowiedzi i osobiste anegdoty za przekonujące, sugerując, że mogą one stanowić cenny wgląd w jej doświadczenia w burzliwym okresie.

Wielu czytelników uznało narrację za trudną do śledzenia, krytykując jej chaotyczną strukturę i powtarzające się elementy. Niektórzy opisywali ją jako nudną i nużącą, czując, że brakuje jej skupienia i jasności, co utrudniało zaangażowanie się w historię. Ogólnie rzecz biorąc, gra otrzymała mieszane recenzje pod względem czytelności i organizacji treści.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Slave Girl's Story: Being an Autobiography of Kate Drumgoold

Zawartość książki:

UWAGA DLA CZYTELNIKA: DUŻE WYDANIE DRUKOWANE: Historia niewolnicy autorstwa Kate Drumgoold. KIEDYŚ niewolnica, starałam się wypełnić strony niektórymi z najbardziej interesujących myśli, których mój umysł jest tak pełen, a nie czymś, co jest suche. Ten szkic jest napisany dla dobra tych, którzy pisali i modlili się, aby niewolnicy mogli być wyzwolonym ludem, mieć szkoły i książki oraz nauczyć się czytać i pisać dla siebie; a Pan, w Swojej miłości do nas i do nas jako rasy, zawsze znajdował łaskę w Swoich oczach, ponieważ kiedy byliśmy w ziemi niewoli, wysłuchał modlitw wiernych i przyszedł, aby ich wybawić z ziemi egipskiej. Albowiem Bóg miłuje uciśnionych i wybawi ich, gdy wołają do Niego i gdy pokładają w Nim ufność. Niektórzy z tych drogich odeszli do lepszej ziemi, ale jest to jedna z odpowiedzi na ich modlitwy. My, jako rasa murzyńska, jesteśmy wolnymi ludźmi i niech Bóg będzie za to pochwalony. My, jako rasa murzyńska, musimy czuć się dumni z tej rasy, a ja jestem dumny z całego serca, duszy i umysłu, wiedząc, że pracowałem dla dobra rasy, aby ich dzieci mogły być jasnymi i lśniącymi światłami. Widzimy postęp, jaki robimy w dziedzinie edukacji w krótkim czasie i myślę, że powinniśmy czuć się bardzo wdzięczni Bogu i tym, którzy starają się nam pomóc.

Niech Bóg błogosławi ich zdrowiem i sercem pełnym tej samej miłości, której ten świat nie może dać ani zabrać. Jest wiele drzwi, które są zamknięte, aby powstrzymać nas jako rasę, ale niektóre są dla nas otwarte i niech Bóg będzie pochwalony za tych, którzy są otwarci na rasę i mam nadzieję, że będą wierni swojemu zaufaniu i będą największą pomocą dla tych, którzy dali im szansę. Jest wielu, którzy stracili życie na dalekim Południu, próbując zdobyć wykształcenie, ale jest wielu, którzy dobrze sobie poradzili i mamy ochotę oddać Bogu całą chwałę. Urodziłem się w Starej Wirginii, w lub w pobliżu Doliny, po drugiej stronie Petersburga, z rodziców niewolników i mogę tylko przywołać w pamięci czas, kiedy zaczęła się wojna, ponieważ nie martwiłem się wtedy wojnami, ponieważ czułem się tak wolny, jak tylko ktokolwiek mógł się czuć, ponieważ byłem poszukiwany przez wszystkich bogatych białych z sąsiedztwa, Wszyscy mnie kochali, tak jak szlachetni biali kochają dziecko, jakim byłem w tamtych czasach, i posyłali po mnie, gdy byłem na zabawie, i kazali mi mówić dla nich, a wszyscy ich przyjaciele nauczyli się mnie kochać i przysyłali mi prezenty, a ja stałem i mówiłem i głosiłem dla nich przez jakiś czas.

Moja droga matka została sprzedana na początku wojny, wraz ze wszystkimi swoimi dziećmi, po śmierci pani, do której należała i która była tak miła dla mojej drogiej matki i całej reszty Murzynów w tym miejscu; nigdy nie podobał jej się pomysł trzymania nas jako niewolników i zawsze mówiła, że jesteśmy wszystkim, co ma na ziemi do kochania; i kochała mnie do końca.