Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest pamiętnikiem Judy Grahn, który oferuje wciągający i szczery portret jej życia, ruchu lesbijskiego i zmian kulturowych. Jest dobrze napisana i służy jako cenne podstawowe źródło historii LGBT. Wielu czytelników uważa ją za inspirującą i ważną część historii kobiet.
Zalety:Niesamowicie dobrze napisana, wciągająca i żywa opowieść, oferuje cenne spostrzeżenia historyczne, celebruje historię lesbijek i feministek, inspirujące i możliwe do odniesienia narracje, urzekające i przenoszące czytelników do różnych scen.
Wady:Treść może być przede wszystkim istotna dla określonej grupy odbiorców (queer, kobiety, feministki), co może nie spodobać się wszystkim czytelnikom spoza tej grupy demograficznej.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
Zawartość książki:
Literatura faktu. Pamiętnik. Studia LGBT. Dorastając w Las Cruces w stanie Nowy Meksyk, chude dziecko robotniczej klasy z Chicago, Judy Grahn pragnęła połączyć się z szerszym światem, stworzyć dla siebie miejsce poza niedostatkami i represjami życia w małym miasteczku w latach 50-tych. Odrzucając imperatyw milczenia, który był jej dziedzictwem jako kobiety i lesbijki, Grahn znalazła drogę do poezji, aktywizmu oraz odurzającego piękna i mocy otwartego kochania innych kobiet. W tym procesie wyłoniła się nie tylko jako jedna z najbardziej inspirujących i wpływowych postaci ruchu wyzwolenia kobiet homoseksualnych, ale także jako poetka, której wizja i kunszt pomogły oddać głos długo niezbadanym wymiarom politycznej i duchowej egzystencji kobiet.
Opowiadając historię swojego życia, Grahn zastanawia się nad głębokimi zmianami kulturowymi wywołanymi przez ruchy na rzecz praw kobiet i gejów w latach 60. i 70. ubiegłego wieku. "Prosta" rewolucja, o której wspomina, obejmowała nie tylko tworzenie nowych instytucji (Women's Press Collective, Oakland Feminist Women's Health Center, A Woman's Place Bookstore), ale także tworzenie zupełnie nowych sposobów życia, w tym zbiorowych feministycznych gospodarstw domowych, które przecinały polityczną i społeczną izolację kobiet.
Przez cały czas Grahn opisuje swoje zaangażowanie w kultowe sceny i postacie z historii tych lat: Altamont Music Festival, Czarne Pantery, uwięzione kobiety Mansona, Weather Underground, Inez Garcia, czasem jako świadek, czasem jako uczestnik, czasem jako inicjatorka. Patrząc na te wydarzenia i ludzi w kontekście ruchu kobiecego i przez pryzmat świetlistej poetyckiej wrażliwości Judy Grahn, widzimy je na nowo.
"W PROSTEJ REWOLUCJI Grahn odrzuca dramatyczne, psychologiczne narracje, których czytelnicy oczekują we wspomnieniach. To, co się wyłania, to nowa, głęboko przekonująca historia, oparta na szczerości, pokorze i współczuciu dla niej samej i dla wspaniałych, choć zranionych ludzi, którzy ją otaczają... zachowując artystyczną równowagę między pamiętaniem o swojej przeszłości, przeszłości innych i polityczną interwencją w to, jak myślimy o historii ". Julie Enzer".
