A Gaping Wound: Mourning in Italian Poetry
Poezja zawsze utrzymywała szczególny związek z żałobą i jej rytuałami, ale co dyskurs liryczny ma do zaoferowania w radzeniu sobie ze śmiercią, żalem i żałobą? Z drugiej strony, w jaki sposób żałoba staje się centralną siłą twórczą w poezji lirycznej? Jak wpływa to na charakter jej dyskursu i pragnienia, które realizuje? Skupiając się na wierszach Giacomo Leopardiego, Guido Gozzano, Giorgio Caproniego, Giorgio Bassaniego, Amelii Rosselli, Antonelli Aneddy i Vivian Lamarque, eseje zebrane w tym tomie badają, w jaki sposób poezja zatrzymuje się na granicach między wysokimi formami lirycznymi i wernakularnymi, osobistymi i politycznymi, lokalnymi i narodowymi, indywidualnymi i zbiorowymi, własną historią i historią publiczną, męską i kobiecą, indywidualną ekspresją i wspólnym językiem.
Włoska tradycja poetycka znajduje dwa kluczowe kamienie milowe w dwóch zbiorach wierszy poświęconych utraconej ukochanej, Dantego Vita Nova i Petrarki Canzoniere, a jej nowoczesne i współczesne konsekwencje mają wiele do zaoferowania refleksji nad etyką i poetyką żałoby.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)