Poezja. Zredagowany i opatrzony wstępem przez Petera Robinsona.
Być może ostatni wielki modernistyczny wiersz Roya Fishera A FURNACE oferuje na przemian rozjaśniającą i zagęszczającą materializację krajobrazu, historii i myśli. Od początkowej podróży autobusem wzdłuż przemysłowych dróg w Birmingham w Anglii do końcowego obrazu ślimaków pełzających po łodygach kopru włoskiego, A FURNACE jest zaskakującym, ogromnym, spiralnym, ale ociosanym dziełem... Pomimo całej swojej rejestracji zbudowanej i materialnej historii, Fisher jest równie uważny na kształt chmur, „masowanie nastroju”, bogów, o których można by pomyśleć, że odeszli.
Znajdujemy tu również przekierowany pastorał, niesentymentalny patos, głęboką czułość - dla starej kobiety pracującej na ulicy, dla własnych skromnych przodków Fishera, dla postaci Achillesa, cegły, asfaltu, magazynów, wzgórz, konkretnych rzek, mas mężczyzn i kobiet wyobcowanych z własnych warunków i historii. Przy całym swoim ogniu kucia, poeta wyłania się jako podobny do jakości światła, które łapie, „napierającego / medium, stałego do celu”.
Pomyśleć, że w Anglii Thatchera Fisher pisał PIEC: wykuty, nacięty, w którym „blask uderza nieustannie” - Maureen N. McLan.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)