A.E. Housman: Znalezienie drogi do rozkwitu

Opinie czytelników

Książka „A.E. Housman: Finding a Path to Flourish” jest wciągającym i pięknie wydanym wprowadzeniem do życia i poezji A.E. Housmana. Bada ona różne tematy związane z twórczością Housmana, zamiast skupiać się wyłącznie na wydarzeniach z jego życia. Książka zawiera wybór jego wierszy i ilustracji, zapewniając kompleksowe źródło informacji dla czytelników zainteresowanych literackim wkładem Housmana.

Interesująca i prowokująca do myślenia, łatwa w czytaniu, dobrze wydana z atrakcyjną okładką, obszerną bibliografią i przypisami, zawiera poezję i ilustracje, wnikliwe badanie tematów.

Nie jest to długa książka, co może sprawić, że niektórzy czytelnicy będą chcieli pogłębić wydarzenia z życia Housmana.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A.E. Housman: Finding a Path to Flourish

Zawartość książki:

Literatura faktu. Poezja.

A. E. HOUSMAN: A MAN OF LOST CONTENT przyjrzy się tej enigmatycznej osobie; naszemu największemu klasycyście, który napisał jedne z najpiękniejszych wierszy, jakie kiedykolwiek napisano.

Pomimo względnego niedostatku jego twórczości poetyckiej - jego kolekcja A Shropshire Lad nigdy nie wyszła z druku.

Zaproponowano mu tytuł Poety Laureata i Order Zasługi, ale odrzucił oba. Housman potrafił być miły i niemiły; przyjazny i niegrzeczny; towarzyski i boleśnie milczący; odludek i bon-viveur.

Wierzył, że życie jest straszne, a śmierć mile widziana; ale także, że śmierć kończy radość z wiśni i angielskiej wsi; smakosz, który żył oszczędnie; tradycjonalista, który uwielbiał latać do Francji w niebezpiecznych czasach pionierskiego lotnictwa. Stracił wiarę religijną w wieku 13 lat, ale mimo to zdobył encyklopedyczną wiedzę na temat Biblii, którą szeroko wykorzystywał w swoich wierszach. Nigdy nie chciał być uważany za poetę wojennego, ale jego wiersze przyniosły ukojenie pogrążonym w żałobie podczas dwóch wojen światowych.

Wielu najwybitniejszych współczesnych kompozytorów próbowało stworzyć muzykę do jego wierszy, ale większość z nich poniosła porażkę. Był homoseksualistą, ale prawie na pewno stłumionym. Jego życie uczuciowe skończyło się przed trzydziestką, a obiekt jego uczuć nie był ani homoseksualistą, ani nawet świadomy wpływu, jaki wywarł na Housmana.

Nie zdał egzaminów końcowych, ale mimo to został profesorem łaciny w University College w Londynie i profesorem łaciny Kennedy'ego w Cambridge. Mimo że był uważany za naszego największego klasyka, poświęcił 27 lat na tłumaczenie łacińskiego poety trzeciej rangi, którego sam Housman podsumował jako łatwowiernego i niepoważnego.

Uważany za intelektualną maszynę i dysponujący narzędziami, jakie dało mu mistrzostwo wielkiej prozy, Housman podjął wyzwanie krytyki tekstowej; naprawiając w swoim umyśle dotychczas słabe klasyczne stypendium swoich współczesnych i tych, którzy go poprzedzili. Autor opowiada się za przyczyną tych dziwnych paradoksów; teoria, której wcześniej nie zaproponowano...