A co z dzieckiem? Kilka myśli o sztuce fikcji

Opinie czytelników

Książka Alice McDermott „What About the Baby?” jest wysoko oceniana jako inspirujący i pouczający przewodnik po sztuce pisania, szczególnie dla pisarzy beletrystycznych. Jest uznawana za przekonujący styl pisania, łączący głębokie spostrzeżenia i dowcipne komentarze, co czyni ją cennym źródłem informacji dla pisarzy na każdym poziomie. Został jednak skrytykowany za to, że w dużej mierze koncentruje się na fikcji literackiej, co może nie spodobać się pisarzom innych gatunków.

⬤ Dobrze napisana i wciągająca
⬤ oferuje cenne spostrzeżenia i porady dla początkujących i uznanych pisarzy
⬤ inspirująca i zabawna
⬤ łączy teorię pisania z praktycznymi przykładami
⬤ zachęca do głębszego zrozumienia rzemiosła pisarskiego.

⬤ Skupia się głównie na fikcji literackiej, przez co jest mniej przydatna dla pisarzy innych gatunków
⬤ niektórzy czytelnicy uznali, że zbytnio opiera się na cytatach, co osłabiło własny głos McDermotta
⬤ sporadycznie meandrująca proza, która może frustrować czytelników szukających zwięzłych wskazówek.

(na podstawie 14 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

What about the Baby?: Some Thoughts on the Art of Fiction

Zawartość książki:

Zbiór esejów, wykładów i spostrzeżeń na temat sztuki pisania beletrystyki Alice McDermott, laureatki National Book Award i niezrównanej wirtuozki języka i obrazu (Rebecca Steinitz, The Boston Globe).

What About the Baby? Some Thoughts on the Art of Fiction to zbiór najistotniejszych mądrości bestsellerowej powieściopisarki Alice McDermott na temat wybranej przez nią sztuki, zdobytych przez całe życie jako uznana pisarka i nauczycielka pisania.

Od porad technicznych ("sprawdź, czy twoje czasowniki nie są obciążone niepotrzebnymi hads i woulds") po ustawianie poprzeczki ("oczekuję, że fikcja, którą czytam, niesie ze sobą przekonanie, że została napisana bez innej zachęty niż ta, że musi zostać napisana"), od wymagań czytelników ("dostali historię z dzieckiem, i cholernie dobrze chcieli, żeby to dziecko zostało rozliczone") po ułomności życia publicznego ("Nigdy nie podpisałem się pod poglądem, że adaptacja filmowa jest ostatecznym imprimatur dla dzieła fikcji, pomimo tego, jak często mówili mi zachęcający przyjaciele i nieznajomi: "Może zrobią film z twojej powieści", tak jakbym przez cały czas dążył do scenariusza, ale w jakiś sposób nie trafił w sedno i napisał powieść przez pomyłkę"), McDermott wnikliwie i zachwycająco zastanawia się nad rzemiosłem fikcji.

Służy również jako zręczny dyrygent literackiego chóru, obficie cytując dzieła innych wielkich pisarzy (w tym Tołstoja, Szekspira, Nabokova, Morrisona i Woolf), pięknie łącząc swój głos z ich głosem. Te historie o wyciągniętych wnioskach i przeczytanych książkach, a także o przerażeniach i radościach tego, co nazywa "tą szaloną pogonią", tworzą bogatą i cenną książkę źródłową zarówno dla czytelników, jak i pisarzy: głęboko czarującą medytację na temat wyjątkowego daru, jakim jest literatura.