A Child Called It"”

Opinie czytelników

A Child Called It autorstwa Dave'a Pelzera to mocny i emocjonalny pamiętnik szczegółowo opisujący poważne nadużycia, jakich doświadczył jako dziecko z rąk swojej matki. Książka opowiada o jego podróży od pozornie normalnego dzieciństwa do życia pełnego tortur i zaniedbań, podkreślając zarówno okropności znęcania się nad dziećmi, jak i odporność ludzkiego ducha. Czytelnicy uważają, że jest to przejmująca, ale inspirująca historia, która głęboko rezonuje, szczególnie z tymi, którzy przeżyli podobne doświadczenia.

Książka opisywana jest jako mocna i emocjonalna, a czytelnicy chwalą zdolność Dave'a Pelzera do żywego przekazywania swoich traumatycznych doświadczeń. Wielu poleca ją ze względu na inspirujące przesłanie o przetrwaniu i sile, podkreślając jej znaczenie dla zrozumienia skutków znęcania się nad dziećmi. Jest uważana za wpływową i obowiązkową lekturę dla ocalałych, oferując możliwość odniesienia się i odwagę tym, którzy stanęli przed podobnymi wyzwaniami.

Niektórzy czytelnicy uważają, że szczegóły znęcania się zawarte w książce są niezwykle smutne i rozdzierające serce, co może być trudne do strawienia. Inni wspominają, że może to być trudna lektura ze względu na jej ciężką tematykę. Dodatkowo, kilku recenzentów zauważyło, że choć historia jest wciągająca, to redakcja mogłaby zostać poprawiona w niektórych fragmentach. Wreszcie, niektórzy wyrazili frustrację z powodu braku odpowiedzialności sprawców, co zwiększa emocjonalną wagę narracji.

(na podstawie 3496 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Child Called It""

Zawartość książki:

Ta książka jest kroniką jednego z najcięższych przypadków znęcania się nad dziećmi w historii Kalifornii. Jest to historia Dave'a Pelzera, który był brutalnie bity i głodzony przez swoją niestabilną emocjonalnie, uzależnioną od alkoholu matkę: matkę, która grała w podstępne, nieprzewidywalne gry - gry, które doprowadziły go prawie do śmierci.

Musiał nauczyć się grać w gry matki, aby przetrwać, ponieważ nie uważała go już za syna, ale za niewolnika; i nie był już chłopcem, ale „tym”. Łóżko Dave'a było starym wojskowym łóżeczkiem w piwnicy, a jego ubrania były podarte i sprośne. Kiedy matka pozwalała mu na luksus jedzenia, były to tylko zepsute resztki, których nawet psy nie chciały jeść.

Świat zewnętrzny nie wiedział nic o jego koszmarze. Nie miał się do kogo zwrócić, ale przy życiu trzymały go marzenia - marzenia o kimś, kto się nim zaopiekuje, pokocha go i nazwie swoim synem.