900 Letters: Małżeństwo, filmy i Marianas

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.

Oryginalny tytuł:

900 Letters: Marriage, Movies, and the Marianas

Zawartość książki:

Podczas II wojny światowej w Stanach Zjednoczonych zawarto ponad sześć milionów małżeństw, z czego 1,7 miliona w samym 1944 roku. Sześć milionów historii miłosnych, każda unikalna, każda wyjątkowa, wszystkie rozgrywające się na tle straszliwego światowego konfliktu. Z powodu wojny wiele par było rozdzielonych przez długi czas i komunikowało się ze sobą pisząc listy. II wojna światowa zakończyła się ponad siedemdziesiąt pięć lat temu, ale na szczęście wiele z tych listów przetrwało i zapewnia żywe i poruszające spojrzenie na tamte czasy.

W 1942 roku Harvey i Betty poznali się na potańcówce USO w Beverly Hills. On był na szkoleniu wojskowym. Ona pracowała w sklepie z płytami w pobliżu kilku głównych studiów filmowych. Harvey wkrótce opuścił Kalifornię, aby kontynuować szkolenie na Wschodnim Wybrzeżu, a oboje nie widzieli się ponownie, dopóki nie zaręczyli się czwartego lipca 1944 roku. Pobrali się w listopadzie, a następnej wiosny został wysłany na Guam, gdzie służył do końca wojny.

Od kwietnia 1942 r. do stycznia 1946 r. Betty i Harvey byli razem tylko przez kilka miesięcy, ale pisali do siebie często, w końcu prawie codziennie. Dzięki korespondencji poznali się, zbliżyli do siebie i ostatecznie zaplanowali wspólne życie. Pisali długie listy, co w dzisiejszych czasach jest rzadkością. Oczywiście dzielili się w nich swoimi uczuciami związanymi z rozwijającym się związkiem, ale także opisywali swoje codzienne życie i obserwacje z czasów wojny w Ameryce w latach 40. ubiegłego wieku. Harvey pisał o swoim życiu w armii, codziennej rutynie, bazach, w których służył, czasie spędzonym za oceanem w Guam. Betty opisywała życie w Hollywood, wykonywaną i nagrywaną muzykę, wpływ wojny na rodziny pozostawione w domu. Oboje uwielbiali filmy i dzielili się wrażeniami z ostatnich premier, z których wiele jest obecnie uważanych za klasyki. Betty zachowała ich listy, około dziewięciuset, a w jednym z nich zauważyła: "... może ktoś powinien napisać książkę o naszej historii....".

Nie wiedziała o tym.