Ocena:
Książka jest rozczarowującym zbiorem artykułów i notatek o ograniczonej głębi i kontekście. W dużej mierze opiera się na dosłownych cytatach z lokalnych raportów prasowych i oficjalnych historii, pozbawionych szczegółowej analizy. Treść wizualna cierpi z powodu przewagi współczesnych fotografii i słabo reprodukowanych ilustracji, pozostawiając czytelników pragnących bardziej angażujących i istotnych obrazów.
Zalety:Widoczne jest badanie lokalnych raportów prasowych i oficjalnych historii jednostek; dołączono kilka interesujących rysunków stodół alarmowych.
Wady:⬤ Brak szczegółowych informacji kontekstowych
⬤ zbyt mocno opiera się na dosłownych cytatach
⬤ ograniczone i słabej jakości zdjęcia
⬤ współczesne fotografie odwracają uwagę od treści z epoki
⬤ ogólnie sprawia wrażenie kolekcji, a nie spójnej narracji.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
The 54th Fighter-Interceptor Squadron
W szczytowym okresie zimnej wojny Stany Zjednoczone zaczęły rozwijać i rozszerzać swoje zdolności obrony powietrznej, aby strącać uzbrojone w broń nuklearną bombowce rosyjskich sił powietrznych przelatujące nad biegunem północnym, Kanadą i północnymi Stanami Zjednoczonymi w celu zaatakowania amerykańskich celów wojskowych i głównych miast. Dowództwo Obrony Powietrznej utworzyło centra dowodzenia powietrzem, stacje radarowe, korpus obserwatorów naziemnych i eskadry myśliwców przechwytujących.
54 Eskadra Myśliwsko-Myśliwska (54 FIS), stacjonująca w Ellsworth AFB w Południowej Dakocie, chroniła aktywa Dowództwa Lotnictwa Strategicznego w Ellsworth AFB (bombowce i tankowce nuklearne oraz międzykontynentalne pociski balistyczne). W latach 1951-1960 żołnierze 54.
FIS chronili Amerykę Północną przed możliwym atakiem z powietrza ze strony bombowców dalekiego zasięgu rosyjskich sił powietrznych. Zagrożenie to było wówczas uważane za realne, ale później okazało się mniej poważne, gdy CIA przeleciała nad Związkiem Radzieckim za pomocą wysoko latających samolotów zwiadowczych Lockheed U-2.
