The 51st Brigade - Personal stories of the Jewish Partisan group from the Slonim Ghetto
Jest to historia walki młodych Żydów z miasta Słonim (Białoruś) i jego okolic przeciwko niemieckim mordercom z czasów II wojny światowej oraz ich białoruskim i polskim kolaborantom. Książka zrzuca winę na sowieckich partyzantów, którzy porzucili swoich towarzyszy broni i podżegali do antysemickiej nienawiści wobec żydowskich bojowników.
Żydowska grupa batalionu Shchors, na brzegu rzeki Shchara, maszerowała wzdłuż swoich szlaków bojowych, walczyła z odwagą i siłą i wyróżniała się w bitwie. Pochowali swoich zmarłych, opiekowali się rannymi i nigdy nie opuścili swoich starców i dzieci. Podczas tej okrutnej wojny w lasach i na skrajach lasów atakowali posterunki policji i obozy wojskowe oraz wysadzali pociągi przewożące niemieckie wojsko i sprzęt.
Pod koniec wojny mieszkańcy Słonimia i okolic zostali wcieleni do Armii Czerwonej i wraz z wojskami radzieckimi wkroczyli na terytorium Niemiec.
Żołnierze, którzy pozostali, wyemigrowali do Izraela i założyli tam swoje domy. Pisarka Sarah Shner-Nishmit, jedna z założycielek Kibucu Lohamei HaGetaot (Bojownicy Getta), urodziła się w 1913 r.
w Słonimiu, w powiecie suwalskim, w Polsce. W 1925 r. jej rodzina przeniosła się na Litwę.
Ukończyła studia w zakresie języków klasycznych i filozofii na Uniwersytecie w Kownie w Wilnie, a w 1962 r. studia podyplomowe w zakresie archiwistyki na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. Została uwięziona wraz z inwazją armii niemieckiej na Związek Radziecki w 1941 r.
i uciekła z niemieckiego obozu pracy do partyzantów w lasach. Była sanitariuszką w sowieckim oddziale partyzanckim aż do wyzwolenia w 1944 r.
W latach 1945-1947 była jedną z założycielek "Syjonistycznej Organizacji Powrotu Dzieci Żydowskich" z klasztorów i domów chrześcijańskich w Polsce. Od 1955 r. była jednym z pracowników muzeum Lochamei HaGetaot wraz ze swoim mężem Tzvi Shnerem (dyrektorem muzeum w latach 1950-1984).
Publikowała książki i artykuły o walce Żydów w gettach i lasach.