4000 misek ryżu: Jeniec wojenny wraca do domu

Opinie czytelników

Książka przedstawia unikalne i prowokujące do myślenia spojrzenie na doświadczenia australijskich jeńców wojennych podczas II wojny światowej, w szczególności koncentrując się na wydarzeniach związanych z koleją Tajlandia-Birma. Jej struktura opiera się głównie na listach napisanych przez ocalałych, co dodaje osobistego charakteru historycznej narracji.

Książka jest wciągająca i oferuje cenny wgląd w odwagę i uczciwość australijskich żołnierzy. Porusza rzadko omawiane tematy, zawiera osobiste listy, które oddają emocjonalne zmagania jeńców wojennych, a także zawiera intrygujące anegdoty i zdjęcia zrobione w obozach jenieckich. Czytelnicy doceniają przemyślaną perspektywę i przypomnienie o ludzkim cierpieniu znoszonym podczas wojny.

Niektórzy czytelnicy uważali, że w książce brakuje szczegółów dotyczących doświadczeń jeńców wojennych na Kolei Śmierci. Istnieje również obawa, że książka ma luźną strukturę i koncentruje się głównie na listach jednej osoby, co może nie obejmować wszystkich aspektów szerszego kontekstu historycznego.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

4000 Bowls of Rice: A Prisoner of War Comes Home

Zawartość książki:

Ponad 60 000 Australijczyków i Amerykanów pojmanych przez Japończyków podczas II wojny światowej pracowało i zginęło przy budowie mostu na rzece Kwai. Szanowana historyk wojskowości Linda Goetz Holmes opowiada historię przetrwania jednego człowieka w japońskich obozach pracy podczas II wojny światowej.

Niesamowite fotografie, wykonane potajemnie przez innych więźniów, są kroniką tej mrocznej historii wojsk alianckich w teatrze wojny na Pacyfiku. Od Publishers Weekly Ta relacja z niewoli japońskiej podczas II wojny światowej jest tylko w połowie tak przygnębiająca, jak większość, ponieważ historyk Holmes spędza większość tej książki na opisywaniu szczęśliwszych wydarzeń podczas długiego uwięzienia, zanim wszyscy jeńcy wojenni wrócili do domu, ponad trzy miesiące po kapitulacji Japonii. Główny bohater książki, australijski sierżant sztabowy Cecil Dickson, był reporterem gazety w Melbourne i regularnie pisał do swojej żony.

Będąc już weteranem walk na Bliskim Wschodzie, wracał do domu ze swoim batalionem w styczniu 1942 roku, kiedy został on skierowany na Jawę. Ostatecznie batalion dołączył do mas amerykańskich, brytyjskich, australijskich i holenderskich więźniów pracujących w brutalnych warunkach na kolei Singapur-Birma, gdzie zginęło 15 000 jeńców wojennych i znacznie więcej cywilów.

Holmes przedstawia żywy opis sadystycznego okrucieństwa zadawanego więźniom, argumentując, że było to zgodne z japońską samurajską tradycją pogardy dla wojowników, którzy się poddali, pomimo dowodów na to, że złe traktowanie więźniów było celową polityką rządu. Pomiędzy opowieściami o cierpieniu, często ilustrowanymi zdjęciami ukrywanymi aż do końca wojny, autor opisuje ekscytujące miesiące po kapitulacji Japonii, kiedy to więźniowie otrzymali pierwsze pożywne jedzenie (i często pierwsze ubrania) od czterech lat. Nowo odkryte listy Dicksona dostarczają żywego obrazu codziennego życia w powojennej Tajlandii, gdy alianci powoli organizowali ewakuację dziesiątek tysięcy jeńców wojennych.

(wrzesień ) Copyright (c) Reed Business Information, a division of Reed Elsevier Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone.