Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest obszernym i szczegółowym opisem kampanii napoleońskiej z 1809 roku, chwalonym za obszerne badania i naukowe podejście, ale krytykowanym za gęsty styl pisania i brak dramatyzmu narracji.
Zalety:Doskonałe badania i szczegóły, kompleksowe omówienie bitew, dobrze poinformowane mapy, wciągająca narracja, która utrzymuje czytelnika w zainteresowaniu, odpowiednia zarówno dla naukowców, jak i ogólnych czytelników zainteresowanych historią napoleońską.
Wady:⬤ Napisanie może być gęste i nieco nudne, z nadmierną ilością szczegółów, które mogą przytłoczyć zwykłych czytelników
⬤ niektórzy mogą uznać, że traktowanie pomniejszych bitew jest nijakie
⬤ mogą wystąpić trudności z rodzimymi nazwami miejsc dla osób niezaznajomionych.
(na podstawie 28 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
1809 Thunder on the Danube. Volume 2: Napoleon's Defeat of the Habsburgs: The Fall of Vienna and the Battle of Aspern
Zawartość książki:
W drugim tomie tej epickiej pracy John H. Gill śledzi postępy Napoleona, który starał się dokończyć swoje zwycięstwo nad Habsburgami.
Wojna wybuchła 10 kwietnia wraz z inwazją Austrii na Niemcy i Włochy. Po zaledwie dwóch tygodniach Napoleon pokonał arcyksięcia Karola Habsburga w serii sromotnych porażek. Ten tom rozpoczyna się, gdy Napoleon stoi nad Dunajem w Ratyzbonie.
Napoleon stanął przed krytycznym wyborem strategicznym - czy ścigać ranną główną armię austriacką do Czech, czy też maszerować bezpośrednio na Wiedeń, siedzibę władzy Habsburgów. Po wybraniu Wiednia, jego wojska pokonały Austriaków w brutalnej bitwie pod Ebelsbergiem, umożliwiając mu wkroczenie do miasta 13 maja.
Jednak po drugiej stronie Dunaju poniósł dramatyczną porażkę w wyczerpującej, dwudniowej bitwie pod Aspern. Podczas gdy jego siły naddunajskie dochodziły do siebie po tym niepowodzeniu, cesarz usuwał kłopoty ze swoich strategicznych flanek. Gill szczegółowo opisuje pełną nadziei inwazję Habsburgów na Włochy, dowodzoną przez 27-letniego arcyksięcia Jana, oraz zaciekłą francuską kontrofensywę pod wodzą pasierba Napoleona, Eugeniusza de Beauharnais (również w wieku 27 lat).
W serii starć we Włoszech de Beauharnais odbił się od początkowej porażki i triumfalnie wkroczył na terytorium Austrii, rozbijając i rozpraszając armię Johanna. W ślad za Aspern, podczas gdy Austriacy wahali się, Napoleon zgromadził wszystkich ludzi, konie i broń wokół Wiednia, przygotowując scenę dla gigantycznego spektaklu bitwy pod Wagram, ostatniego rozdziału w historii wojny 1809 roku.
