10th (S) Bn the Sherwood Foresters. Historia batalionu podczas wojny

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

10th (S) Bn the Sherwood Foresters. the History of the Battalion During the War

Zawartość książki:

10 Sherwood Foresters został sformowany w Derby 13 września 1914 roku i przydzielony do 51 Brygady, 17 (Północnej) Dywizji w Drugiej Nowej Armii Kitchenera; pozostał w tej brygadzie i dywizji przez całą wojnę. Szkolenie w Anglii odbywało się w Lulworth i Wool, a w maju 1915 r.

dywizja przeniosła się w okolice Winchester na ostatnie intensywne szkolenie. W połowie lipca 1915 r. dywizja wyruszyła do Francji, a 10.

leśników przeprawiono w nocy z 14 na 15 lipca.

Przez resztę wojny dywizja służyła na froncie zachodnim. Autor przedostał się do Francji wraz z batalionem („B” Coy), ale, jak wyjaśnia w epilogu, był z nim tylko do marca 1916 r., a następnie służył w sztabie 51 Brygady z krótkimi okresami w sztabie dywizji i 50 Brygady, wystarczająco blisko, aby utrzymać kontakt ze swoim starym batalionem.

„Nietypowo, historia ta rozpoczyna się od nominalnej listy oficerów, którzy udali się do Francji z batalionem w lipcu 1915 r., po której następuje lista odznaczeń i nagród, a następnie rozpoczyna się narracja. Batalion najpierw brał udział w walkach w rejonie Ypres, w okopach Sanctuary Wood, a następnie Bluff. Później przeniósł się nad Sommę, gdzie brał udział w bitwach o Fricourt i Delville Wood; w ciągu pierwszych jedenastu dni ofensywy nad Sommą batalion poniósł 381 ofiar, w tym 15 oficerów.

Pozostał na froncie nad Sommą do Nowego Roku, a następnie dywizja została przeniesiona do sektora Arras na wiosenną ofensywę, walcząc w obu bitwach nad Scarpe. Batalion brał udział w walkach pod Ypres w obu bitwach pod Passchendaele oraz w ostatniej bitwie Niemców w marcu 1918 roku. Ostatnia bitwa batalionu została stoczona pod Foret de Mormal 4 listopada w ramach natarcia na Sambre.

Jest to prosta, oparta na faktach historia, rejestrująca ruchy batalionu na linii frontu i poza nią oraz opisująca walki, w których brał udział, a także wymieniająca ofiary wśród oficerów, a nie relacja haftowana różnymi osobistymi wspomnieniami i anegdotami. Jest on przedstawiony tak, jak napisał go autor (kiedy to napisał, nie jest jasne) bez żadnego komentarza redakcyjnego, ale jest to mile widziany dodatek do puli historii jednostek, które stanowią istotną część literatury Wielkiej Wojny.