1000 dni rewolucji: Chilijscy komuniści o lekcjach ludowej jedności 1970-73

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

1000 Days of Revolution: Chilean Communists on the Lessons of Popular Unity 1970-73

Zawartość książki:

1000 dni rewolucji zawiera dziewięć rozdziałów, z których każdy został napisany przez wybitnego chilijskiego komunistę w ramach podjętej przez jego partię próby samokrytycznej analizy przyczyn porażki rządu Jedności Ludowej prezydenta Salvadora Allende w latach 1970-1973. Chilijskie doświadczenie było trwałą próbą przejścia do socjalizmu poprzez niezbrojną strategię rewolucyjną opartą na konstytucyjnie wybranym rządzie.

Wnioski wyciągnięte w tym tomie odrzucają obie te skrajności. W szczególności podkreślają one potwierdzenie dwóch fundamentalnych spostrzeżeń marksizmu. Po pierwsze, lewica nie może po prostu przejąć istniejącej machiny rządowej i państwowej od istniejącej klasy rządzącej i wykorzystać jej do innych celów. Po drugie, że żaden udany ruch rewolucyjny nie może odnieść sukcesu, jeśli nie jest w stanie skonsolidować i utrzymać politycznej większości w społeczeństwie.

Kluczowe zmiany gospodarcze wprowadzone przez Jedność Ludową, przede wszystkim nacjonalizacja przemysłu miedziowego, wywołały fale uderzeniowe na Wall Street i w Białym Domu, gdzie obawiano się, że chilijski eksperyment zostanie powtórzony w innych miejscach, chyba że zostanie zatrzymany - za wszelką cenę.

Zaczynając od zaledwie 36% głosów w wyborach prezydenckich w 1970 r., Jedność Ludowa stawiała czoła ciągłym wyzwaniom, aby stworzyć i utrzymać większość polityczną, a jednocześnie przezwyciężyć opór ze strony armii, elity politycznej i wielkiego biznesu. Zmierzyła się również z sabotażem gospodarczym i politycznym ze strony Stanów Zjednoczonych, co doprowadziło do zamachu stanu 11 września 1973 r., który kosztował życie Allende i tysięcy jego zwolenników.