100 najlepszych partii szachowych XX wieku, ranking

Opinie czytelników

Książka „The 100 Best Chess Games of the 20th Century” autorstwa Andrew Soltisa to kolekcja, która zestawia znaczące partie szachowe w oparciu o zestaw kryteriów. Chociaż jest chwalona za selekcję i dokładność, niektórzy czytelnicy mają zastrzeżenia do subiektywnego wyboru gier, braku dogłębnych adnotacji i metodologii. Książka przemawia do entuzjastów szachów ze względu na jej historyczny kontekst i spostrzeżenia, ale opinie na temat zalet poszczególnych wybranych gier są różne.

⬤ Dobrze dobrane gry, które zapewniają przyjemne doświadczenie dla miłośników szachów.
⬤ Oferuje dokładną analizę z systemem rankingowym opartym na jakości estetycznej, oryginalności i innych kryteriach.
⬤ Wysoka jakość wykonania; książka w twardej oprawie.
⬤ Zawiera cenny kontekst historyczny dotyczący gier i graczy.
⬤ Reputacja autora dodaje kompilacji wiarygodności.

⬤ Niektóre wybrane gry są uważane za zbyt subiektywne i kontrowersyjne.
⬤ Brakuje dogłębnych adnotacji i analiz, przez co czytelnicy oczekują więcej wyjaśnień na temat krytycznych posunięć.
⬤ Metodologia rankingu gier może wydawać się wadliwa lub niespójna.
⬤ Włączenie gier korespondencyjnych obok gier over-the-board jest przedmiotem dyskusji.
⬤ Brak zindeksowanych stron z listą gier, co utrudnia nawigację.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The 100 Best Chess Games of the 20th Century, Ranked

Zawartość książki:

Jak określić „najlepsze” partie szachowe? To, co dla jednego jest genialne, dla innego może być po prostu konieczne. Podobnie jak niektórzy miłośnicy sztuki, fani szachów twierdzą, że rozpoznają dobrą grę, gdy ją widzą, i że odróżniają lepszą od dobrej. Ale „najlepsza”? Jak to się określa? Ta książka, sama w sobie będąca dziełem sztuki, łączy w sobie pięć kryteriów: ogólną estetykę (spryt i nieustępliwość to cechy niewystarczające); oryginalność (np. nie kolejna ofiara białego rycerza w sycylijskiej); poziom opozycji (przegrany grał bardzo dobrze); solidność (tj, ), dokładność (niewiele ruchów jest drugorzędnych) i trudność (zwycięzca pokonał poważne przeszkody) gry; i wreszcie ogólny zakres i głębia (chcemy serii błyskotliwych pomysłów, bez suchych plam).

100 najlepszych gier zostało wybranych z początkowego zbioru około 7000 gier z lat 1900-1999, które zyskały już pewną uwagę w czasopismach, książkach i periodykach. Następnie wybrano trzysta gier, które wydawały się mieć cechy zgodne z kryteriami. Oceniono 300 gier, przyznając punkty za każdą kategorię kryteriów. Gry zostały następnie uszeregowane, od jednego do 100, według otrzymanych punktów. Nie starano się zrównoważyć wyboru według okresu, narodowości graczy lub otwarcia. Zawiera również rozdział poświęcony najbardziej przereklamowanym grom XX wieku i jeden poświęcony grom, które znalazłyby się na liście, gdyby...

Zawiera 335 diagramów, indeks graczy i indeks otwarć według kodów ECO.