Zwierzę w synagodze: Żydowskość Franza Kafki

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Animal in the Synagogue: Franz Kafka's Jewishness

Zawartość książki:

Zwierzę w synagodze bada poczucie Franza Kafki jako Żyda we współczesnym świecie oraz jego literackie i językowe konsekwencje. Książka składa się z dwóch części.

Pierwsza z nich zorganizowana jest wokół tematu złożonego i często autodestrukcyjnego rozumienia i oceny przez Kafkę jego własnej żydowskości oraz miejsca, jakie współczesny Żyd zajmuje w "otchłani świata" (Martin Buber). Ta część oparta jest na uważnej lekturze korespondencji Kafki z jego czeską kochanką, Mileną Jesenską, oraz na drobiazgowej analizie, tematycznej, stylistycznej i strukturalnej, jedynego opowiadania Kafki dotykającego otwarcie i bezpośrednio żydowskich kwestii społecznych i rytualnych, znanego jako "W naszej synagodze" (tytuł - nie przez autora). Zarówno w listach, jak i w opowiadaniu, obrazy małych zwierząt - odrażających, brudnych lub w inny sposób budzących sprzeciw - są wykorzystywane przez Kafkę jako sposób na zbadanie jego własnej męskości i tradycji żydowskiej w ogóle, tak jak ją rozumiał.

Druga część książki koncentruje się na miejscu Kafki w kompleksie żydowskiego piśmiennictwa jego czasów we wszystkich jego trzech formach językowych: hebrajskim (zasadniczo syjonistycznym), jidysz (zasadniczo nacjonalistycznym, ale nie zaangażowanym w syjonizm) oraz pisarstwie, takim jak jego, w językach nieżydowskich (głównie niemieckim) oraz w nieżydowskich tradycjach religijnych i artystycznych, które się z nimi wiązały. Esej szczegółowo omawia reakcje Kafki na współczesną literaturę żydowską i jego pesymistyczną ocenę potencjału tych literatur.

Zasadniczo Kafka wątpił w samą możliwość prawdziwego i kulturowo możliwego do utrzymania kompromisu (nie mówiąc już o syntezie) między żydowskością a nowoczesnością. Książka porusza tematy i niektóre teksty, które kwitnąca, stale rozwijająca się nauka Kafki albo zaniedbała, albo źle zrozumiała, ponieważ większość badaczy nie miała prawdziwego zaplecza w studiach hebrajskich lub jidysz i nie była w stanie uchwycić niuansów i subtelnych intencji w postawach Kafki wobec nowoczesnej literatury hebrajskiej i jidysz oraz ich paragonów, takich jak główny syjonistyczny poeta hebrajski H.

N. Bialik czy mistrz jidysz Szolem Alejchem.