Adaptive Governance to Manage Human Mobility and Natural Resource Stress
Powiązania między zasobami a migracją działają jako złożony system adaptacyjny, a nie opierają się na liniowych mechanizmach przyczynowych. Myślenie systemowe zalecane w tym elemencie zwiększa włączenie wymiarów społeczno-psychologicznych, finansowych, demograficznych, środowiskowych i politycznych, które pośredniczą w ścieżkach (nie)mobilności zasobów.
Paradygmat zarządzania systemami ziemskimi zapewnia sposób na bardziej efektywne zarządzanie globalnymi przepływami migracyjnymi, pozwalając na uwzględnienie sieci i współzależności oprócz ich nieodłącznej zdolności adaptacyjnej. Pośpiech w pozyskiwaniu zasobów, przemieszczanie się elektrowni wodnych i spowodowane klimatem wycofywanie się z obszarów przybrzeżnych to przykłady okoliczności łączących zasoby i mobilność ludzi. Przemieszczanie się może również poprawić warunki środowiskowe, dlatego zaleca się ścisłe monitorowanie skutków i polityk, które wykorzystują korzyści płynące z migracji.
Zielone obligacje z tytułu przekazów pieniężnych i polityki dotyczące własności gruntów sprzyjające lepszemu wykorzystaniu zasobów uprawnych są kluczowymi składnikami bardziej systemowego podejścia do zarządzania mobilnością. Global Compact on Migration oferuje możliwość operacjonalizacji takich adaptacyjnych podejść do zarządzania w antropocenie.
