Ocena:
Recenzenci wspólnie chwalą „Far from the Madding Crowd” za bogaty rozwój postaci, piękną pasterską scenerię oraz eksplorację miłości i ludzkich emocji. Historia Bathsheby Everdene i jej relacji z trzema zalotnikami jest podkreślana jako fascynująca narracja, która rezonuje z czytelnikami. Język, choć często uważany za poetycki i opisowy, jest postrzegany zarówno jako zaleta, jak i przeszkoda, a niektórzy czytelnicy uważają go za wyzwanie ze względu na jego przestarzały styl. Ogólnie rzecz biorąc, powieść jest doceniana jako klasyka literatury angielskiej, pełna głębi i wglądu w ludzką kondycję.
Zalety:Bogaty rozwój postaci, piękna proza, eksploracja miłości i ludzkich emocji, wciągająca narracja, silny portret niezależności kobiety w patriarchalnym społeczeństwie i żywe pasterskie scenerie.
Wady:Trudny język ze względu na archaiczne i zbyt opisowe pisanie, niektórym postaciom brakuje współczucia, a tempo może być powolne, co może utrudniać zaangażowanie niektórym współczesnym czytelnikom.
(na podstawie 1238 opinii czytelników)
Far from the Madding Crowd
KIEDY Farmer Oak się uśmiechał, kąciki jego ust rozszerzały się, aż znajdowały się w niewielkiej odległości od jego uszu, jego oczy były zredukowane do szparek, a wokół nich pojawiały się rozbieżne zmarszczki, rozciągające się na jego twarzy jak promienie na szczątkowym szkicu wschodzącego słońca.
Jego chrześcijańskie imię brzmiało Gabriel, a w dni robocze był młodym mężczyzną o zdrowym rozsądku, łatwych ruchach, odpowiednim ubiorze i ogólnie dobrym charakterze. W niedziele był człowiekiem o mglistych poglądach, raczej skłonnym do pontyfikatu i skrępowanym swoim najlepszym ubraniem i parasolem: ogólnie rzecz biorąc, czuł, że zajmuje moralnie tę rozległą środkową przestrzeń laodycejskiej neutralności, która leżała między komunijnymi ludźmi z parafii a sekcją pijacką - to znaczy chodził do kościoła, ale ziewał prywatnie, zanim zgromadzenie dotarło do wyznania nicejskiego, i myślał o tym, co będzie na obiad, kiedy zamierzał słuchać kazania.
Albo, aby określić jego charakter w skali opinii publicznej, kiedy jego przyjaciele i krytycy byli w napadzie złości, uważano go raczej za złego człowieka; kiedy byli zadowoleni, był raczej dobrym człowiekiem; kiedy nie byli ani jednym, ani drugim, był człowiekiem, którego moralny kolor był rodzajem mieszanki pieprzu i soli.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)