Ocena:
Książka jest unikalną mieszanką fikcji historycznej, romansu i studium przyrody, opowiadaną z perspektywy drzewa figowego. Opowiada przejmującą historię miłosną Greków i Turków cypryjskich na tle konfliktu na Cyprze, przeplataną tematami traumy, przetrwania i wzajemnych powiązań kulturowych. Podczas gdy wielu recenzentów uważa styl narracji i głębię postaci za hipnotyzujące, niektórzy krytykują perspektywę drzewa figowego jako antropocentryczną i trudną do zaakceptowania.
Zalety:Pisanie jest bardzo chwalone za prostotę, piękno i emocjonalną głębię. Czytelnicy doceniają wnikliwą eksplorację historii, konfliktów kulturowych i wzajemnych powiązań natury. Chwalony jest rozwój postaci, a wiele osób podkreśla, że książka wzbogaciła ich zrozumienie historii Cypru i drzew. Styl narracji, choć wyjątkowy, jest postrzegany jako kreatywny sposób na przekazanie historii i wprowadzenie elementów botanicznych do ludzkiego doświadczenia.
Wady:Niektórzy czytelnicy uznali, że narrator drzewo figowe jest rozpraszające lub antropocentryczne, kwestionując konieczność jego perspektywy. Pojawiły się też głosy domagające się większego rozwoju postaci i bardziej spójnej fabuły. Kilku recenzentów wspomniało o problemach ze stanem książki lub uznało niektóre elementy fabuły, szczególnie związane z zakończeniem, za mniej satysfakcjonujące.
(na podstawie 624 opinii czytelników)
Island of Missing Trees - Shortlisted for the Costa Novel Of The Year Award
Dwóch nastolatków, Grek cypryjski i Turek cypryjski, spotyka się w tawernie na wyspie, którą obaj nazywają domem.
Tawerna jest jedynym miejscem, w którym Kostas i Defne mogą spotykać się w tajemnicy, ukryci pod poczerniałymi belkami, z których zwisają girlandy czosnku i papryczek chili, pełzające wiciokrzewy, a pośrodku, wyrastające przez wnękę w dachu, drzewo figowe. Drzewo figowe jest świadkiem ich cichych, szczęśliwych spotkań; ich cichych, ukradkowych odejść.
Drzewo figowe jest tam również, gdy wybucha wojna, gdy stolica zostaje zredukowana do popiołów i gruzów, gdy nastolatkowie znikają. Kilkadziesiąt lat później powraca Kostas - botanik, poszukujący rodzimych gatunków - tak naprawdę poszukujący Defne. Dwójka kochanków wraca do tawerny, aby wziąć wycinek z drzewa figowego i przemycić go do swojej walizki, zmierzającej do Londynu.
Wiele lat później figowiec w ogrodzie jest jedyną wiedzą ich córki Ady o domu, którego nigdy nie odwiedziła, ponieważ stara się rozwikłać lata tajemnic i milczenia oraz znaleźć swoje miejsce na świecie. Wyspa zaginionych drzew to bogata, magiczna opowieść o przynależności i tożsamości, miłości i traumie, naturze i odnowie.
