Excavations at Stanground South, Peterborough: Prehistoric, Roman and Post-Medieval Settlement Along the Margins of the Fens
Firma MOLA (dawniej Northamptonshire Archaeology) przeprowadziła wykopaliska archeologiczne w Stanground South w okresie od września 2007 r. do listopada 2009 r. na zlecenie Persimmon Homes (East Midlands) Ltd, zgodnie z programem prac opracowanym i nadzorowanym przez CgMs Heritage. Teren położony jest na południowo-wschodnich obrzeżach Peterborough, na polodowcowych pagórkach z widokiem na brzeg Fen. Prace obejmowały pięć obszarów wykopalisk oraz szereg obszarów map i rejestrów, ukierunkowanych na obszary o potencjale archeologicznym zidentyfikowane podczas wcześniejszych prac ewaluacyjnych. Łącznie prace archeologiczne objęły obszar 70 ha. Podczas wykopalisk zarejestrowano pozostałości archeologiczne datowane na okres od epoki brązu do średniowiecza. Najwcześniejsze obiekty obejmowały cztery kurhany z wczesnej epoki brązu, z których jeden był powiązany z dwoma nałożonymi na siebie budynkami i niewielką grupą do sześciu kremacji. W środkowej epoce brązu istniało znaczne, nieogrodzone cmentarzysko (pole urnowe) obejmujące 78 kremacji (a także kolejne możliwe trzy kremacje oddalone od pola urnowego). W późnej epoce brązu/wczesnej epoce żelaza zbudowano znaczną drogę dojazdową o szerokości do 65 m, prowadzącą na północ od krawędzi Fen do wyżej położonego terenu. Później w obrębie tej drogi zbudowano szereg okrągłych domków na słupach.
W środkowej epoce żelaza droga dojazdowa została podzielona, tworząc serię zagród, w obrębie jednej z których powstała osada przylegająca do krawędzi Fen. Obejmowała ona okrągłe domy oraz szereg dwu- i czterosłupowych konstrukcji. W późniejszej epoce żelaza zamknięta osada rozwinęła się na północnym zachodzie. Obejmowała ona kilka okrągłych domów w obrębie znacznego prostokątnego ogrodzenia, które było otwarte na południowym krańcu. Wygląda na to, że początkowo było to miejsce niezamknięte, które później zostało ogrodzone. Mogło tu mieć miejsce usuwanie bydlęcych rogów do obróbki. W okresie rzymskim (II i koniec IV w. n.e.) po wschodniej stronie późniejszej zamkniętej osady z epoki żelaza zbudowano szereg małych zagród. Zawierały one struktury i elementy najwyraźniej związane z przemysłem wiejskim, który mógł również eksportować nadwyżki na rynek. Branże te obejmowały przetwarzanie skór, późno rzymską produkcję sera (z siedmioma odzyskanymi prasami), późno rzymską produkcję ceramiki i pewną obróbkę metali. Gospodarka tego miejsca od późniejszej epoki brązu koncentrowała się na pasterstwie, z ograniczonymi dowodami na uprawę zbóż. W okresie rzymskim wydaje się, że wyspecjalizowała się ona bardziej w kierunku hodowli bydła mlecznego. Wydaje się, że środowisko tego miejsca uległo niewielkim zmianom od późniejszej epoki brązu, będąc w dużej mierze otwartym z obszarami leśnymi i bardziej wilgotnymi.
Wzrost torfu w epoce żelaza spowodował pokrycie niektórych elementów z epoki brązu. W okresie średniowiecza duża część terenu została przeznaczona pod uprawę polową, o czym świadczą pozostałości po uprawie redlin i bruzd. Obszar został podzielony w okresie postśredniowiecznym poprzez budowę szeregu rowów odwadniających, które stanowią podstawę obecnego układu pól.
