Wsparcie ogniowe amerykańskiej marynarki wojennej w wojnie na Pacyfiku: studium rozwoju i zastosowania doktryny

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

U.S. Naval Gunfire Support in the Pacific War: A Study of the Development and Application of Doctrine

Zawartość książki:

20 listopada 1943 roku wojska amerykańskie dokonały inwazji na atol Tarawa na Wyspach Gilberta w ramach pierwszej amerykańskiej ofensywy w regionie środkowego Pacyfiku podczas II wojny światowej. Inwazja ta była czymś więcej niż tylko pierwszym atakiem, gdyż stanowiła ona również wstępny test doktryny opracowanej w latach międzywojennych w celu rozwiązania problemów związanych z sytuacjami, w których ataki amfibijne wymagały wsparcia przez ostrzał morski, a nie artylerię lądową.

W tym szczegółowym studium Donald K. Mitchener dokumentuje i analizuje przedwojenny rozwój tej doktryny, a także jej zastosowanie i ewolucję w latach 1943-1945. Historyczny konsensus jest taki, że test w Tawara zakończył się sukcesem i zwiększył skuteczność, z jaką siły amerykańskie były w stanie stosować doktrynę w teatrze Pacyfiku przez resztę II wojny światowej.

Mitchener podważa ten pogląd, argumentując, że rzeczywistość była znacznie bardziej złożona. Mitchener ujawnia, że strategiczne obawy często miały pierwszeństwo przed wnioskami wyciągniętymi z początkowego zaangażowania, a niepowodzenie planistów marynarki wojennej w byciu na bieżąco z najnowszymi osiągnięciami doktrynalnymi i zastosowaniami czasami prowadziło ich do całkowitego ignorowania tych wniosków.

U. S.

Naval Gunfire Support in the Pacific War przedstawia ważną analizę, która podkreśla ludzkie koszty błędnej interpretacji realiów strategicznych i taktycznych.