Ocena:
Książka zawiera historyczny opis wkładu Armii Zbawienia podczas I wojny światowej, koncentrując się na jej pracy humanitarnej z żołnierzami. Podczas gdy wielu czytelników uznało temat za interesujący i edukacyjny, inni byli rozczarowani brakiem struktury narracyjnej i uważali, że jest on powtarzalny. Niektórzy uznali książkę za podnoszącą na duchu pomimo historycznych okropności, podczas gdy inni postrzegali ją jako nudną lub błędnie przedstawioną.
Zalety:⬤ # Informuje o roli Armii Zbawienia w I wojnie światowej.
⬤ Zawiera wzruszające i podnoszące na duchu historie.
⬤ Oferuje większe uznanie dla sił zbrojnych.
⬤ Podkreśla poświęcenie pracowników Armii Zbawienia.
⬤ Zachęca do chrześcijańskich wartości i wiary.
⬤ Wprowadza w błąd, ponieważ jest bardziej historią niż powieścią.
⬤ Powtarzalny charakter, brak uporządkowanej narracji.
⬤ Brakuje rozwoju postaci i kompletności historii.
⬤ Niektórzy uznali ją za nudną lub mało zabawną.
⬤ Brak oryginalnych ilustracji rozczarował niektórych czytelników.
(na podstawie 46 opinii czytelników)
The War Romance of the Salvation Army
Evangeline Cory Booth, pierwotne nazwisko Eva Cory Booth, (ur. 25 grudnia 1865 r. w Londynie, zm. 17 lipca 1950 r. w Hartsdale, N. Y., USA), anglo-amerykańska przywódczyni Armii Zbawienia, której dynamiczna administracja rozszerzyła usługi i finansowanie tej organizacji i która została jej czwartym generałem.
W 1889 r., w wieku 23 lat, objęła dowództwo nad Międzynarodowym Kolegium Szkoleniowym Armii Zbawienia w Clapton i dowodziła wszystkimi siłami Armii Zbawienia w hrabstwach (Londyn i okolice). Stała się również głównym specjalistą Armii Zbawienia od rozwiązywania problemów, a w 1896 roku, gdy jej starszy brat Ballington Booth i jego żona Maud zagrozili oderwaniem się od rządów, Eva skutecznie przejęła dowodzenie nad wstrząśniętą organizacją.
Po przybyciu do Stanów Zjednoczonych przyjęła imię Evangeline jako bardziej godne. Następnie udała się do Toronto, gdzie objęła dowództwo Armii Zbawienia w Kanadzie. W 1904 roku Booth została dowódcą Armii Zbawienia w Stanach Zjednoczonych. Na tym stanowisku rozkwitły jej umiejętności administracyjne. Wprowadzono nowe formy służby społecznej, w tym szpitale dla nieślubnych matek, sieć "Evangeline Residences" dla pracujących kobiet, domy dla osób starszych, a podczas I wojny światowej stołówki z "pączkami dla chłopców". (Jej zasługi dla działań wojennych przyniosły jej Medal za Wybitną Służbę w 1919 roku). )
Pod jej osobistym nadzorem Armia Zbawienia szybko rozwinęła usługi pomocy humanitarnej po trzęsieniu ziemi i pożarze San Francisco w 1906 roku. Porzuciła tradycję organizacji polegającą na żebraniu na ulicach i zamiast tego stworzyła skuteczny system zbierania funduszy. Booth udało się pozyskać otwarte wsparcie wielu wybitnych i zamożnych osób publicznych, a pierwsza ogólnokrajowa zbiórka w 1919 roku przyniosła 16 milionów dolarów. Gwałtowny rozwój Armii Zbawienia oraz mnożenie się jej usług i udogodnień wymagało utworzenia czterech regionalnych dowództw, ale Booth zachowała pełną kontrolę ze swojej nowojorskiej siedziby. Jedynym politycznym zaangażowaniem Booth było rzucenie ciężaru Armii Zbawienia na ruch na rzecz prohibicji i przeciwko późniejszemu ruchowi na rzecz jej uchylenia. Jej popularność była tak duża, że w 1922 roku generał Armii Zbawienia, jej najstarszy brat, Bramwell Booth, porzucił politykę rotacji i pozwolił jej pozostać na czele w Stanach Zjednoczonych. W 1923 roku została naturalizowaną obywatelką. W 1934 roku została czwartym generałem Armii Zbawienia i ostatnim członkiem rodziny Boothów, który sprawował dowództwo na świecie. Przeszła na emeryturę pięć lat później. Wśród jej opublikowanych prac znajduje się The War Romance of the Salvation Army (1919), z Grace Livingston Hill.
Songs of the Evangel (1927), zbiór skomponowanych przez nią hymnów.
Toward a Better World (1928)
i Woman (1930). (britannica.com)
