Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Wittgensteinian Fideism?
Jest to rozszerzona dyskusja na temat tego ponadczasowego argumentu wiary i rozumu. W 1965 roku D.
Z. Phillips opublikował The Concept of Prayer, jedną ze swoich pierwszych książek, w której po raz pierwszy ujawnił wpływ myśli Wittgensteina na filozofię religii. Dwa lata później, w 1967 roku, Kai Nielsen opublikował swój słynny artykuł "Wittgensteinian Fideism" w czasopiśmie Philosophy.
Ich praca filozoficzna rozwijała się przez lata, a Phillips stał się znany jako czołowy zwolennik wittgensteinowskiej filozofii religii (filozofia Wittgensteina głosiła, że język ma ograniczone znaczenie, chyba że ktoś rozumie zasady gry w celu rozszyfrowania struktury leżącej u podstaw języka). D Z Phillips odnosi to do teologii i wiary religijnej.
Nielsen powraca, by wznowić swoje badanie tego, co uważa za fideistyczne implikacje tego sposobu filozofowania (Nielsen twierdzi, że stosując taki rozum do wiary religijnej, pozbawia się wiary znaczenia. Jeśli Boga można udowodnić, po co zawracać sobie głowę wiarą? ) Dla Phillipsa termin "wittgensteinowski fideizm" (przekonanie, że wiara i rozum są oddzielone, a wiarę można osiągnąć jedynie poprzez zaprzeczenie pewnym racjonalnym prawdom) przynosi więcej szkody niż pożytku, ponieważ dla niego błędnie przedstawia i odwraca nas od głównych kwestii logicznych dotyczących języka i rzeczywistości w pracach Wittgensteina.
Dla Nielsena wittgensteinowski fideizm stanowi najpotężniejsze współczesne wyzwanie dla świeckiego naturalizmu. Niezależnie od tego, gdzie czytelnicy stoją w tym sporze, z wymiany zdań można się wiele nauczyć.