Walden

Opinie czytelników

Ogólnie rzecz biorąc, recenzje „Walden” chwalą jego filozoficzne spostrzeżenia, piękną prozę o naturze oraz zachętę do prostoty i samodzielności. Niektórzy czytelnicy uważają jednak, że styl pisania jest trudny ze względu na długie zdania i gęste opisy, a niektóre wydania są krytykowane za słabą użyteczność.

⬤ Głębokie filozoficzne spostrzeżenia na temat natury, prostoty i samodzielności.
⬤ Piękna i poetycka proza, która wzmacnia doświadczenie czytania.
⬤ Inspiruje do introspekcji i oferuje ponadczasowe porady.
⬤ Może ułatwić rozwój osobisty i samopoznanie.
⬤ Pozytywny obraz natury i wartości samotności.

⬤ Gęsta i długa proza, która może być trudna do przyswojenia.
⬤ Niektóre wydania mają małą czcionkę i słabą użyteczność (trudne do podkreślenia lub adnotacji).
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają ją za powtarzalną lub samolubną.
⬤ Niektóre wydania mogą nie być wierne oryginalnej treści Thoreau, powodując niezadowolenie.

(na podstawie 1303 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Walden (/ˈwɔːldən/; po raz pierwszy opublikowana w 1854 roku jako Walden; or, Life in the Woods) to książka amerykańskiego pisarza transcendentalisty Henry'ego Davida Thoreau. Tekst jest refleksją na temat prostego życia w naturalnym otoczeniu.

Dzieło to jest po części osobistą deklaracją niezależności, eksperymentem społecznym, podróżą duchowych odkryć, satyrą i - do pewnego stopnia - podręcznikiem samodzielności. (2)Walden szczegółowo opisuje doświadczenia Thoreau w ciągu dwóch lat, dwóch miesięcy i dwóch dni w domku, który zbudował w pobliżu stawu Walden pośród lasów należących do jego przyjaciela i mentora Ralpha Waldo Emersona, w pobliżu Concord w stanie Massachusetts.

Thoreau dokonuje precyzyjnych naukowych obserwacji przyrody, a także metaforycznych i poetyckich zastosowań zjawisk naturalnych. Identyfikuje wiele roślin i zwierząt zarówno według ich popularnych, jak i naukowych nazw, szczegółowo rejestruje kolor i przejrzystość różnych zbiorników wodnych, precyzyjnie datuje i opisuje zamarzanie i rozmarzanie stawu, a także opowiada o swoich eksperymentach mających na celu zmierzenie głębokości i kształtu dna rzekomo „bezdennego” stawu Walden.