Ocena:
Książka jest zbiorem tekstów Greila Marcusa na temat punka i jego wpływu na kulturę w latach 1977-1992. Bada różnych artystów i ich wkład poza główny nurt muzyki, jednocześnie zastanawiając się nad naturą samego punka. Ma jednak znaczące luki dotyczące nowojorskiej sceny punkowej i jest polaryzująca pod względem zrozumiałości i podejścia.
Zalety:⬤ Oferuje wnikliwe eseje, które badają kulturowe, społeczne i artystyczne znaczenie muzyki punk i powiązanych z nią gatunków.
⬤ Podkreśla mniej znanych artystów obok tych bardziej znanych, zapewniając szerokie spojrzenie na punkowy krajobraz.
⬤ Głęboko angażuje się w muzykę i jej wpływ, odzwierciedlając pasję Marcusa i dobrze zbadaną perspektywę.
⬤ Brakuje relacji z nowojorskiej sceny punkowej, pomijając wpływowe postacie, takie jak Patti Smith i Richard Hell.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że tekst jest zagmatwany i trudny do zrozumienia.
⬤ Niektóre spojrzenia na zespoły, takie jak Blondie, są postrzegane jako protekcjonalne lub lekceważące, co prowadzi do rozczarowania wśród fanów.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
In the Fascist Bathroom: Punk in Pop Music, 1977-1992
Czy punk był tylko kolejnym momentem w historii muzyki, błyskiem w czasie, gdy grupa młodych buntowników eksplodowała w furii surowego dźwięku, skandalicznych stylów i postawy "in-your-face"? Greil Marcus, autor słynnego Lipstick Traces, zagłębia się w późniejsze życie punka jako znacznie bogatszego zjawiska - formy artystycznego i społecznego buntu, który nieustannie wybucha w kulturze popularnej.
W ponad siedemdziesięciu krótkich utworach napisanych na przestrzeni piętnastu lat śledzi bezkompromisowe wątki punka od Johnny'ego Rottena po Elvisa Costello, Sonic Youth, a nawet Bruce'a Springsteena. Niezrównany wgląd Marcusa we współczesną kulturę i genialne ucho do muzyki sprawiają, że punk jest w połowie swojego życia.
Pierwotnie opublikowany w USA jako Ranters and Crowd Pleasers.
