Voices of the Wilderness: An Ecological Reading of the Book of Numbers
W Księdze Liczb lud Izraela podróżuje do tak zwanej Ziemi Obiecanej, krainy mlekiem i miodem płynącej. Droga do niej wiedzie jednak przez inne miejsce, znane współczesnym czytelnikom jako "pustkowie".
Ta sceneria nadaje książce jej tradycyjny tytuł "Na pustyni" i zachęca do czytania materiału z perspektywy tego suchego i opuszczonego siedliska. Ta wyraźna identyfikacja biblijnej księgi z miejscem sprawia, że Numery są wyjątkowe w kanonie. Jednak pustkowie nie jest pojedynczym miejscem.
Jest to miejsce o niezwykłej różnorodności i zaskakującej subtelności. Ostatecznie historia ta jest opowieścią o niezadowoleniu: pustkowie zostaje odrzucone jako miejsce, a ziemia obiecana, która jest przed nami, jest postrzegana jako prawdziwy dom, kraina mleka i miodu, w przeciwieństwie do skromnego pożywienia na pustynnych glebach.
Pomimo tego wyraźnego utożsamienia z miejscem, Numbers pozostało jak dotąd prawie niezbadane z perspektywy hermeneutyki ekologicznej. Rees próbuje wypełnić tę ciszę, badając sposoby, w jakie dzicz jest odrzucana w biblijnej księdze i odzyskując jej głosy.
Gleby pustkowia, żywność pustkowia, zwierzęta pustkowia, wody pustkowia, z których każdy został odrzucony w narracji w różnych momentach, są tutaj na pierwszym planie, aby zidentyfikować antropocentryzm w sercu tej historii. To, co się rozwija, od narracji otwierającej spis ludności aż do ostatecznych dostosowań do dziedziczenia ziemi, jest niemal całkowitym lekceważeniem w Liczbach dla stworzenia nie-ludzkiego.