Vista del Mar: A Memoir of the Ordinary

Opinie czytelników

Vista Del Mar autorstwa Neala Snidowa to pamiętnik, który misternie splata doświadczenia życiowe autora z refleksjami na temat rodziny, pamięci i tła kulturowego Ameryki połowy wieku. Wypełniona jest przejmującymi opowieściami i sugestywnymi czarno-białymi fotografiami, które wzmacniają narrację, czyniąc ją piękną refleksją nad zwykłymi, ale znaczącymi chwilami życia.

Pisarstwo jest opisywane jako pięknie wykonane, liryczne i wnikliwe. Wielu czytelników docenia zdolność autora do wywoływania nostalgii i odkrywania głębokich tematów dynamiki rodzinnej, pamięci i rozwoju osobistego. Włączenie zdjęć jest znaczącym wzmocnieniem, które dodaje głębi wspomnieniom. Czytelnicy podkreślają również, że książka przywołuje osobiste wspomnienia i głęboko łączy się z ich własnymi doświadczeniami.

Chociaż nie odnotowano żadnych poważnych krytycznych uwag, niektórzy czytelnicy mogą uznać refleksyjny i szczegółowy styl za powolny, co może stanowić wyzwanie dla tych, którzy wolą szybsze narracje. W recenzjach nie pojawiły się jednak żadne konkretne negatywne opinie.

(na podstawie 15 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Ta niezwykła książka dołącza do grona "pracy nad sobą", głębokich aktów pamięci, które służą oświetleniu teraźniejszości poprzez rzucenie jasnego światła uważnego spojrzenia na przeszłość. Książka znajduje towarzystwo w dziele D.J. Waldie's Holy Land, Didion's Slouching Towards Bethlehem i głębokiej My Struggle Karla Ovego Knausgaarda.

W 1996 roku Neal Snidow znalazł się w osobistym impasie, gdy on i jego żona bezskutecznie starali się o dziecko. Pogrążony w smutku z powodu ich trudnej sytuacji, w połowie kariery jako nauczyciel w college'u i niepublikowany pisarz, a także na pierwszych zniechęcających krokach otwartej adopcji, jako rodzaj ukojenia Neal zaczął robić czarno-białe zdjęcia swojej starej okolicy w południowej Kalifornii. Film był powolny, aparat na statywie, proces niewygodny, a cel nie większy niż słynne powiedzenie Garry'ego Winogranda, że robi zdjęcia, "aby dowiedzieć się, jak coś będzie wyglądać sfotografowane".

Ale gdy ten proces się rozwijał, a zdjęcia zaczęły się gromadzić, powoli, ale pewnie, zdjęcia odblokowały przeszłość, a on zaczął zagłębiać się w historię rodziny, otwierając tajemnicę i niewypowiedziane oraz przywołując utracone przyjemności i straty nadmorskiego miasteczka, w którym dorastał. Kolejne rozdziały, podobnie jak towarzyszące im zdjęcia, były cichą obserwacją zwykłej powierzchni, wokół której gromadziła się aura walki, radości i straty. Książkę zatytułował Vista Del Mar, od ulicy, która biegła obok jego starego mieszkania aż do brzegu Pacyfiku, i nadał jej podtytuł "Pamiętnik zwyczajności", świadczący o codzienności doświadczeń, które zgłębiał. Rozdziały przenoszą się w czasie i miejscu, do Wirginii, do zagrody w Wyoming, do depresyjnej Nebraski, do II wojny światowej. Ciotki, wujkowie, przodkowie, mieszkańcy plaży, bohaterowie filmu noir, a wreszcie cudowne nowe dziecko, wszyscy zaludniają strony, które pomimo zmagań, o których opowiadają, kończą się na głównym akordzie pojednania i nadziei.