Villette

Opinie czytelników

Recenzje „Villette” odzwierciedlają szereg opinii. Wielu czytelników docenia mistrzowską prozę Charlotte Brontë i psychologiczną głębię głównej bohaterki, Lucy Snowe. Powszechna jest jednak krytyka dotycząca powolnego tempa powieści, braku fabuły i obszernego francuskiego tekstu bez tłumaczeń, co może utrudniać czytanie. Zakończenie, często postrzegane jako niejednoznaczne lub nierozwiązane, wywołało różne interpretacje, podkreślając tematy cierpienia i nieodwzajemnionej miłości.

⬤ Mistrzowska proza i język Charlotte Brontë.
⬤ Silna charakterystyka i psychologiczny wgląd.
⬤ Unikalna i wciągająca eksploracja samotności, nieodwzajemnionej miłości i wewnętrznego zamieszania bohaterki.
⬤ Zapewnia głębsze zrozumienie kobiecych doświadczeń w XIX wieku.
⬤ Bogata tematycznie, oferująca istotne dyskusje na temat feminizmu i norm społecznych.

⬤ Powolne tempo i długie, nużące fragmenty, które mogą znudzić współczesnych czytelników.
⬤ Duże fragmenty tekstu w języku francuskim bez angielskich tłumaczeń, co utrudnia zrozumienie czytelnikom niezaznajomionym z tym językiem.
⬤ Niejednoznaczne lub niesatysfakcjonujące zakończenie pozostawiające niektórych czytelników rozczarowanymi.
⬤ Fabuła opiera się w dużej mierze na nieprawdopodobnych zbiegach okoliczności, które mogą nadwyrężyć niewiarę.
⬤ Protagonista jest często postrzegany jako mało sympatyczny lub pasywny, co powoduje frustrację u niektórych czytelników.

(na podstawie 647 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Ostatnie arcydzieło Charlotte Bront z mocą ukazuje kobietę walczącą o pogodzenie miłości, zazdrości i zaciekłego pragnienia niezależności.

Uciekając od wstrząsającej przeszłości w Anglii, Lucy Snowe rozpoczyna nowe życie jako nauczycielka w szkole z internatem w wielkiej stolicy obcego kraju. Tam, próbując osiągnąć niezależność zarówno od zewnętrznej konieczności, jak i wewnętrznego smutku, odkrywa, że jej uczucia do światowego lekarza i dyktatorskiego profesora zagrażają jej z trudem zdobytemu opanowaniu.

Wydana w 1853 roku, ostatnia powieść Charlotte Bronte została napisana w następstwie jej żalu po śmierci rodzeństwa. Ma dramatyczną siłę porównywalną z jej innym arcydziełem, Jane Eyre, a także uderzającą nowoczesność psychologicznego wglądu i rewolucyjne zrozumienie ludzkiej samotności.