Verdi in Victorian London
Obecnie synonim piękna, opery Verdiego były dalekie od powszechnego uznania, gdy dotarły do Londynu w drugiej połowie XIX wieku. Dlaczego niektórzy krytycy zareagowali tak surowo? Kim byli i jakie uprzedzenia i uprzedzenia ich ożywiały? Kiedy zmieniło się ich antagonistyczne nastawienie? I dlaczego dyrektorzy oper nadal produkowali opery Verdiego, pomimo ich rzekomej bezwartościowości? Massimo Zicari w Verdi in Victorian London rekonstruuje recepcję oper Verdiego w Londynie od 1844 roku, kiedy to pierwsza krytyczna relacja została opublikowana na stronach The Athenaeum, do 1901 roku, kiedy śmierć Verdiego otrzymała obszerny hołd w The Musical Times.
W latach czterdziestych XIX wieku niektórzy londyńscy dziennikarze byli wrogo nastawieni do najgłośniejszego przedstawiciela włoskiej opery, by w kolejnych latach zmienić swoje nastawienie. Zrzędliwy krytyk The Athenaeum, Henry Fothergill Chorley, oświadczył, że melodie Verdiego są zużyte, oklepane i pozbawione znaczenia, jego harmonie i progresje prymitywne, a orkiestracja hałaśliwa. Pisarze The Times, The Musical World, The Illustrated London News i The Musical Times przyczynili się do krytycznego zgiełku.
Jednak w latach pięćdziesiątych XIX wieku wiktoriańscy krytycy, jakkolwiek niechętni, nie mogli ani zaprzeczyć, ani zignorować popularności oper Verdiego. Co więcej, w ciągu ostatnich trzech dekad XIX wieku londyńskie środowisko muzyczne przeszło ogromne zmiany, zmieniając sposób konceptualizacji Verdiego i robiąc miejsce dla potężnego wpływu Wagnera.
Nostalgiczni komentatorzy zaczęli ubolewać nad smutnym stanem Krainy Pieśni, odnosząc się do minionych "wspaniałych dni włoskiej opery". Zicari przedstawia całą tę konstelację kulturową. Verdi w wiktoriańskim Londynie to lektura obowiązkowa zarówno dla naukowców, jak i miłośników opery.
Specjaliści od muzyki docenią rekonstrukcję historyczną, która opiera się na dużej ilości materiałów źródłowych z pierwszej ręki, podczas gdy miłośnicy Verdiego i uzależnieni od włoskiej opery będą cieszyć się żywą analizą wolną od technicznego żargonu. Dla studentów, naukowców i zwykłych czytelników książka ta jest pouczającym dodatkiem do badań nad odbiorem muzyki.
