Ocena:

Pierwsza kolekcja krytyki Jonathana Rosenbauma to kompleksowa i wnikliwa kompilacja jego recenzji z lat 1987-1993, ukazująca jego silne poparcie dla mniej znanych filmów i krytykę kina głównego nurtu.
Zalety:Kolekcja zawiera przemyślane i wyraziste recenzje, skupiające się na filmach arthouse'owych i mniej znanych reżyserach. Zainteresowanie Rosenbauma polityką i etyką zwiększa głębię jego analiz, czyniąc je atrakcyjnymi dla poważnych entuzjastów kina. Jego teksty są jasne i często prowokujące.
Wady:Niektóre recenzje mogą być długie (2000-3000 słów lub więcej), co może być przytłaczające dla zwykłych czytelników. Skupienie się na filmach niszowych może nie spodobać się osobom bardziej zainteresowanym kinem głównego nurtu.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Placing Movies: The Practice of Film Criticism
Jonathan Rosenbaum, wieloletni współpracownik takich wydawnictw jak Film Quarterly, Sight and Sound i The Village Voice, jest prawdopodobnie najbardziej elokwentnym i wnikliwym krytykiem filmowym piszącym obecnie w Ameryce. Placing Movies, pierwszy zbiór jego prac, gromadzi trzydzieści najbardziej charakterystycznych i pouczających artykułów. Napisane na przestrzeni dwudziestu jeden lat eseje obejmują niezwykle szeroki zakres filmów - od hollywoodzkich hitów po zagraniczne filmy artystyczne i kino eksperymentalne. Zawierają nie tylko recenzje, ale także wnikliwe komentarze na temat reżyserów, aktorów i trendów oraz przemyślaną analizę praktyki krytyki filmowej.
To właśnie ten ostatni element - refleksje Rosenbauma nad sztuką krytyki filmowej - odróżnia tę kolekcję od innych tomów pisarstwa filmowego. Zarówno w samych esejach, jak i we wstępach do rozdziałów, Rosenbaum przedstawia rzadkie spojrzenie na swój zawód od wewnątrz: zakulisową politykę, formułowanie krytycznych sądów, funkcję komentarza filmowego. Podsumowując, artykuły te służą jako przewodnik po zawodzie krytyka filmowego.
Służą one również jako reprezentatywne próbki unikalnej marki pisarstwa filmowego Rosenbauma. Wśród najważniejszych z nich znajdują się wspomnienia reżysera Jacquesa Tatiego i krytyka Manny'ego Farbera, celebracje klasyków, takich jak Gentlemen Prefer Blondes i The Manchurian Candidate, a także przemyślane przewartościowania Orsona Wellesa i Woody'ego Allena.