Tractates on the Gospel of John, 55-111
Jest to czwarty z pięciu tomów dokonanego przez Johna W. Rettiga przekładu "Traktatów o Ewangelii Jana" św.
W traktatach Augustyn stopniowo komentuje tekst Ewangelii, używając prostego, ale przekonującego stylu retorycznego. Z przenikliwością, która czyni go jedną z chwał kościoła łacińskiego, wzmacnia ortodoksyjne lekcje doktrynalne i moralne, które można w nich odczytać. Współcześni uczeni zasadniczo przyznają, że traktaty 55-111 należą do odrębnej grupy, o której sądzi się, że została skomponowana między 414 a 420 rokiem n.e..
Augustyn zręcznie wykorzystuje w nich święty tekst do obrony nauk ortodoksji nicejskiej. Wśród bardziej godnych uwagi cech teologicznych, na których czytelnik może się skupić, jest obrona kontrowersyjnego Filioque w Traktacie 99.
Jest tam również analiza paradoksów związanych z Wcieleniem: wejście w historię immanentnego i transcendentnego Boga Słowa; w jaki sposób to zjednoczenie Słowa z ludzką naturą; w jaki sposób to zjednoczenie w Osobie Chrystusa nie myli ani nie umniejsza żadnej z Natur. Nie mniej ważne jest badanie przez Augustyna predestynacji, tajemnicy wybranych, miłości Boga jako owocu kontemplacji, Eucharystii jako źródła siły męczennika, Boskiej Natury i źródła innych tematów, które pozostają istotne w dyskusji na temat rozwoju dogmatu.
W tych traktatach Augustyn komentuje odrębną część świętego tekstu: Ostatnią Wieczerzę i modlitwę kapłańską Jezusa. Ostatecznie czytelnik zostaje pozostawiony w stanie czuwania ze Zbawicielem na Jego zbliżającą się mękę, śmierć i zmartwychwstanie, które zostaną omówione w ostatnim tomie Traktatów.
