Ocena:
Książka „The Tie That Binds” autorstwa Kenta Harufa opowiada przejmującą i złożoną historię o dynamice rodziny, koncentrując się w szczególności na życiu Edith Goodnough. Eksploruje tematy obowiązku, smutku i kondycji ludzkiej na tle surowego krajobrazu wschodniego Kolorado. Narracja, opowiedziana z perspektywy sąsiada, oddaje zmagania w dysfunkcyjnej rodzinie i wpływ nadużywającego patriarchy. Podczas gdy niektórzy czytelnicy stwierdzili, że tempo jest powolne, charakterystyka i głębia emocji otrzymały powszechne pochwały.
Zalety:⬤ Wyjątkowy rozwój postaci i sposób opowiadania historii, który zaprasza czytelników do życia bohaterów.
⬤ Piękna proza, która maluje żywe obrazy krajobrazu i emocjonalnych doświadczeń.
⬤ Głęboka eksploracja tematów takich jak obowiązek, miłość i złożoność relacji rodzinnych.
⬤ Rezonans z czytelnikami dzięki powiązanym tematom trudności i odporności.
⬤ Wielu recenzentów wyraża silne rekomendacje dla innych dzieł Harufa, wskazując na silne ogólne uznanie dla jego stylu pisania.
⬤ Tempo narracji może wydawać się niektórym czytelnikom powolne.
⬤ Historia jest mocno zabarwiona żalem i smutkiem, co niektórzy mogą uznać za przytłaczające.
⬤ Kilku czytelników uznało, że fabuła nie osiągnęła poziomu innych dzieł Harufa, takich jak „Plainsong” czy „Eventide”.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą nie połączyć się z wiejską scenerią i tematami, jeśli wolą bardziej miejskie narracje.
(na podstawie 233 opinii czytelników)
W swojej uznanej przez krytyków pierwszej powieści, Kent Haruf przedstawia opowieść o osiemdziesięcioletniej Edith Goodnough. Tragedie Edith, opowiadane przez jej sąsiadkę, rozwijają się: trudne dzieciństwo, śmierć matki, przemoc, która pozostawia ojca zależnego od swoich dzieci, na zawsze rozwścieczonego.
Jest kobietą, która poświęca wszystko w imię rodziny - dopóki nie zostanie zmuszona do odzyskania wolności w jednym dramatycznym i nieoczekiwanym geście. Zapierający dech w piersiach i prawdziwy „The Tie That Binds” to potężny hołd złożony wymaganiom wiejskiego życia i wytrwałości ludzkiego ducha. `Plainsong jest pięknie wykonany, żywy i cicho wspaniały.
Przeczytałem ją za jednym hipnotyzującym posiedzeniem. Nie miałem wyboru; nie pozwolił mi odejść” Roddy Doyle.
