The Language of Loss: Poezja i proza dla opłakujących i świętujących miłość swojego życia

Opinie czytelników

The Language of Loss to pięknie wyselekcjonowana kolekcja poezji i prozy, która oferuje pocieszenie i zrozumienie osobom opłakującym śmierć ukochanej osoby. Zawiera wkład różnych znanych poetów i pisarzy i jest zorganizowany w sposób, który odzwierciedla podróż przez żałobę. Czytelnicy znajdą pocieszenie w szczerych i głębokich eksploracjach straty, co czyni ją cennym źródłem informacji zarówno dla osób pogrążonych w żałobie, jak i tych, którzy je wspierają.

⬤ Oferuje głębokie pocieszenie i ukojenie dla tych, którzy doświadczają żałoby.
⬤ Zawiera szeroki wybór poetów i pisarzy, w tym klasyków i współczesnych głosów.
⬤ Pięknie zaaranżowane, aby odzwierciedlić etapy żałoby.
⬤ Zachęca do refleksji i zrozumienia własnych emocji.
⬤ Polecana jako prezent dla osób w żałobie.
⬤ Zapewnia poczucie towarzystwa w czasach straty.
⬤ Dobrze napisana i przemyślana.

⬤ Dla niektórych może być trudna do przeczytania ze względu na ciężar emocjonalny.
⬤ Może nie oferować praktycznych wskazówek; skupia się bardziej na doświadczeniach emocjonalnych.
⬤ Wymaga gotowości do konfrontacji i przetworzenia żałoby, co może być wyzwaniem.

(na podstawie 42 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Language of Loss: Poetry and Prose for Grieving and Celebrating the Love of Your Life

Zawartość książki:

Kiedy zmarł mąż Barbary Abercrombie, język kondolencyjny, bez względu na to, jak dobre były intencje, był dla niej irytujący. "Mój mąż nie odszedł do lepszego miejsca, jakby był na wakacjach.

Nie odszedł, jak chmury nad głową. Nie był moim zmarłym mężem, jakby spóźnił się na pociąg. I nie straciłam go, jakbym była nieostrożna".

"Zamiast tego tęskniła za słowami, które potwierdzałyby rzeczywistość śmierci, mówiły o niezgłębionym smutku i samotności (a może nawet poczuciu winy i złości), a nawet wskazywały drogę do nadziei i uzdrowienia. Znalazła te słowa w zebranych tutaj tekstach.

Proza i poezja w The Language of Loss podąża łukiem, który odzwierciedla ścieżkę wielu żałobników - od skrajnej straty i poczucia braku oparcia, przez przebłyski obietnicy i możliwości, aż po wdzięczność za miłość, którą znali. C.S.

Lewis napisał: "Czytamy, by wiedzieć, że nie jesteśmy sami". "Pisma te, które wyrażają to, co często wydaje się niewysłowione, będą towarzyszyć tym, którzy są w żałobie, oferując zrozumienie i pocieszenie.