Terytorialne Siły Powietrzne: Ochotnicze eskadry Rafa, 1926-1957

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Territorial Air Force: The Raf's Voluntary Squadrons, 1926-1957

Zawartość książki:

Do tej pory niewiele napisano o Terytorialnych Siłach Powietrznych jako ochotniczej organizacji wojskowej i nie przeprowadzono trwałej analizy ich rekrutacji i składu społecznego. Składające się z trzech różnych części, Pomocniczych Sił Powietrznych, Rezerwy Specjalnej i Ochotniczej Rezerwy Królewskich Sił Powietrznych, te trzy odrębne i różne grupy nie pojawiły się znacząco w istniejącej literaturze.

Obecna historiografia AAF i SR jest zdominowana przez doświadczenia eskadr nr 600 i 601, które miały siedzibę w Londynie, i przedstawia popularny obraz latającego klubu dżentelmenów, podczas gdy RAFVR przedstawia obraz znacznie bardziej egalitarnej instytucji, mającej być obywatelskimi siłami powietrznymi.

Niniejsza książka przedstawi historię Terytorialnych Sił Powietrznych od ich powstania we wczesnych latach dwudziestych do 1957 roku. Rozważone zostaną idee stojące za utworzeniem dwóch różnych rodzajów rezerw dla RAF oraz sposób, w jaki mężczyźni byli rekrutowani do trzech różnych grup.

W tekście znajdzie się analiza tego, w jaki sposób ochotnicy dołączali do organizacji i jakiego rodzaju mężczyźni byli do nich przyjmowani zarówno jako piloci, jak i oficerowie. Przeanalizowany zostanie również wpływ klasy i statusu społecznego na rekrutację w okresie poprzedzającym II wojnę światową. Zbadane zostaną kluczowe różnice między eskadrami pomocniczymi a eskadrami SR, a także główne powody połączenia eskadr SR z eskadrami AAF. Pokrótce omówione zostaną nowo utworzone Uniwersyteckie Eskadry Lotnicze, które powstały w celu promowania "lotniczej mentalności" oraz stymulowania zainteresowania i badań nad sprawami lotniczymi.

Wolontariat wojskowy nadal odgrywał kluczową rolę w obronie dwudziestowiecznej Wielkiej Brytanii, ale podstawowe napięcia i słabości związane z klasową kulturą wolontariatu oznaczały, że TAF musiał się zmienić w odpowiedzi na nowe naciski. Klasa przestała być kluczowym czynnikiem decydującym o rekrutacji oficerów, gdy organizacje stanęły przed nowymi wyzwaniami. Zarówno w AAF, jak i RAFVR przedwojenne wrażenie latającego klubu dżentelmenów ostatecznie ustąpiło miejsca bardziej merytokratycznej kulturze w powojennym świecie.