Szkarłatna plaga

Opinie czytelników

Recenzje książki „The Scarlet Plague” autorstwa Jacka Londona podkreślają jej intrygujące i przewidujące podejście do postapokaliptycznych tematów, podkreślając upadek cywilizacji po niszczycielskiej pladze. Czytelnicy doceniają zdolność Londona do przewidywania kwestii społecznych i postępu technologicznego, a także styl narracji, który przedstawia zmagania ostatnich resztek ludzkości. Niektórzy krytycy koncentrują się jednak na tempie, rozwoju postaci i ponurym spojrzeniu na przyszłość ludzkości.

⬤ Trafne tematy i społeczny komentarz na temat upadku cywilizacji.
⬤ Wciągający styl narracji łączący fabułę z krytyką społeczną.
⬤ Godna uwagi dalekowzroczność w przewidywaniach technologicznych, takich jak komunikacja bezprzewodowa i podróże lotnicze.
⬤ Przypadnie do gustu fanom literatury postapokaliptycznej i zapewni wgląd we wczesne wersje tego gatunku.

⬤ Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że historii brakuje głębi i jasnego rozwiązania.
⬤ Tempo upadku społeczeństwa zostało uznane za zbyt szybkie i nierealistyczne.
⬤ Rozwój postaci, szczególnie wnuków, był postrzegany jako słaby lub niedopracowany.
⬤ Ponura i pesymistyczna perspektywa przyszłości ludzkości nie wszystkim czytelnikom przypadła do gustu.

(na podstawie 179 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Scarlet Plague

Zawartość książki:

Rok 2072, starszy mężczyzna przedziera się przez zarośnięte tory kolejowe.

Pomaga mu w tym dziki chłopiec. Minęło ponad sześć dekad, odkąd nagła epidemia zdewastowała populację planety.

Szkarłatna Plaga była tak zaraźliwa, a jej przebieg tak szybki, że laboratoria badawcze zostały zniszczone, nawet gdy naukowcy starali się znaleźć lekarstwo. Wraz z upadkiem struktur społecznych, garstka ludzi, którzy uniknęli agonalnej śmierci, ustanowiła własną hierarchię w nagle jałowym i wrogim świecie. Starszy mężczyzna jest jednym z ocalałych w rejonie Zatoki San Francisco.

Próbuje przekazać opowieści o utraconym świecie - sztuce, nauce, pięknie wiedzy - a także o okropnościach zarazy, swoim niechętnym wnukom, którzy nie przywiązują wagi do mądrości, którą słaby stary "Granser" tak desperacko chce przekazać. Czy cywilizację da się uratować, czy też surowa bezwzględność młodych ludzi jest przebłyskiem barbarzyńskiej przyszłości ludzkości?