Szaleniec: jego przypowieści i wiersze

Opinie czytelników

Recenzje książki „Szaleniec” autorstwa Kahlila Gibrana odzwierciedlają jej głębię, poetycki charakter i zdolność do prowokowania myśli i introspekcji. Choć czytelnicy doceniają jej mistycyzm i artyzm, porównania do bardziej znanych dzieł Gibrana często łagodzą ich entuzjazm, zauważając, że nie każdemu może ona przypaść do gustu.

⬤ Poetycki i mistyczny język, który tworzy żywe obrazy.
⬤ Uspokajające i spokojne doświadczenie czytelnicze.
⬤ Zbiór krótkich opowiadań i przypowieści, które prowokują do głębokiej kontemplacji.
⬤ Nadaje się do szybkiego czytania, dzięki czemu jest dobrym wyborem w podróży lub w stresujących sytuacjach.
⬤ Zawiera wnikliwe refleksje na temat życia, zdrowia psychicznego i kondycji ludzkiej.
⬤ Wielu czytelników uważa ją za podnoszącą na duchu i inspirującą, z głęboką mądrością.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają ją za mniej wciągającą w porównaniu do bardziej znanych dzieł Gibrana, takich jak „Prorok”.
⬤ Charakter opowieści może być mylący dla osób niezaznajomionych ze stylem Gibrana.
⬤ Niektórzy uważają, że jest to raczej zbiór chwilowych zainteresowań niż inspirująca literatura.
⬤ Długość i zwięzłość opowiadań może sprawić, że niektórzy będą oczekiwać większej głębi.

(na podstawie 81 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Madman: His Parables and Poems

Zawartość książki:

Khalil Gibran (6 stycznia 1883 - 10 kwietnia 1931) był libańsko-amerykańskim pisarzem, poetą, artystą wizualnym i libańskim nacjonalistą.

Choć urodził się jako maronita, Gibran był pod wpływem nie tylko własnej religii, ale także islamu, a zwłaszcza mistycyzmu sufich. Znajomość krwawej historii Libanu, z jego niszczycielskimi walkami frakcyjnymi, wzmocniła jego wiarę w fundamentalną jedność religii, czego przykładem byli jego rodzice, przyjmując w swoim domu ludzi różnych wyznań. Poczyniono również powiązania i podobieństwa z twórczością Williama Blake'a, a także z teologicznymi ideami Walta Whitmana i Ralpha Waldo Emersona, takimi jak reinkarnacja i Naddusza. Tematy, które wywarły wpływ na jego twórczość, to sztuka islamska/arabska, europejski klasycyzm (zwłaszcza Leonardo Da Vinci) i romantyzm (Blake i Auguste Rodin), bractwo prerafaelickie oraz bardziej nowoczesny symbolizm i surrealizm.

Gibran miał wiele silnych powiązań z Wiarą Bah, począwszy od około 1912 roku. Jedna ze znajomych Gibrana, Juliet Thompson, opowiedziała kilka anegdot związanych z Gibranem. Przypomniała sobie, że Gibran spotkał 'Abdu'l-Bah, przywódcę religii w czasie jego podróży na Zachód. Gibran nie mógł spać w nocy przed spotkaniem z nim osobiście, aby narysować jego portret w kwietniu 1912 roku na Manhattanie. Gibran powiedział później Thompsonowi, że w 'Abdu'l-Bah "zobaczył Niewidzialne i został wypełniony". Gibran rozpoczął pracę nad książką Prorok w 1912 roku, kiedy "dostał pierwszy motyw dla swojego Boga Wyspy", którego "wygnanie Prometeusza będzie wyspą". W 1928 roku, po śmierci Abdu'l-Baha, podczas oglądania filmu o Abdu'l-Bah, Gibran wstał, aby porozmawiać i ze łzami ogłosił wzniosłą stację Abdu'l-Bah i opuścił wydarzenie wciąż płacząc. (wikipedia.org)