Od czasu ustanowienia szkolenia psychoanalitycznego niewiele się zmieniło w hierarchicznych strukturach władzy i szkolenia, pomimo wielokrotnej krytyki i propozycji reform ze strony znanych psychoanalityków, takich jak Anna Freud, Michael Balint, Horst-Eberhard Richter, Otto Kernberg i Helmut Thom. Silke Wiegand-Grefe i Michaela Schumacher badają historię instytucjonalizacji systemu szkolenia i przedstawiają szeroko zakrojone badanie naukowe dotyczące problemów szkolenia psychoanalitycznego.
Ich badanie koncentruje się na problemach szkolenia opisanych w literaturze, np. hierarchicznych strukturach władzy ze szkolnictwem, dogmatycznej sztywności i naukowej izolacji instytutów, i sprawdza, czy zjawiska te mogą być empirycznie uzasadnione. Jej końcowe tezy można uznać za początki planu fundamentalnej reformy organizacyjnej edukacji.
(...) Psychoanalityczne instytucje szkoleniowe nie mogłyby sobie życzyć niczego lepszego niż krytyczne sugestie, takie jak te zaproponowane przez autorów. Ulrich Streeck z przedmowy.