Ocena:
„Społeczeństwo otwarte i jego wrogowie, tom I” Karla Poppera krytykuje filozofię Platona i argumentuje za wartością otwartego społeczeństwa charakteryzującego się wolnością i krytyką. Wielu recenzentów chwali obronę klasycznych liberalnych ideałów i przystępne wprowadzenie do filozofii politycznej, podczas gdy niektórzy krytykują interpretacje Platona przez Poppera jako zbyt uproszczone lub błędne.
Zalety:Jasny argument na rzecz klasycznego liberalizmu.
Wady:Wciągająca krytyka totalitaryzmu i niebezpieczeństw historyzmu.
(na podstawie 51 opinii czytelników)
Open Society and Its Enemies, Volume 1: The Spell of Plato
Popper urodził się w 1902 r. w wiedeńskiej rodzinie żydowskiego pochodzenia.
Nauczał w Austrii do 1937 roku, kiedy to wyemigrował do Nowej Zelandii w oczekiwaniu na nazistowską aneksję Austrii w następnym roku, a w 1949 roku osiadł w Anglii. Przed aneksją Popper pisał głównie o filozofii nauki, ale od 1938 roku do końca II wojny światowej skupił swoją energię na filozofii politycznej, starając się zdiagnozować intelektualne korzenie niemieckiego i sowieckiego totalitaryzmu. Rezultatem tej pracy było Społeczeństwo otwarte i jego wrogowie.
W książce tej Popper potępił Platona, Marksa i Hegla jako „holistów” i „historyków” - holista, według Poppera, wierzy, że jednostki są całkowicie ukształtowane przez ich grupy społeczne; historycy wierzą, że grupy społeczne ewoluują zgodnie z wewnętrznymi zasadami, których odkrycie jest zadaniem intelektualisty. Popper natomiast utrzymywał, że sprawy społeczne są nieprzewidywalne i stanowczo sprzeciwiał się inżynierii społecznej.
Starał się również przesunąć punkt ciężkości filozofii politycznej z pytań o to, kto powinien rządzić, na pytania o to, jak zminimalizować szkody wyrządzone przez potężnych. Książka ta stała się natychmiastową sensacją i - choć przez długi czas była krytykowana za przedstawianie Platona, Marksa i Hegla - pozostała punktem zwrotnym zarówno na lewicy, jak i na prawicy, ze względu na obronę wolności i ducha krytycznych dociekań.
