Ocena:
Recenzje eseju Thoreau „Wędrówka” podkreślają mieszankę podziwu i krytyki. Podczas gdy wielu czytelników docenia jego głęboki wgląd w naturę, indywidualność i konieczność objęcia dzikości, wyrażają także rozczarowanie niektórymi tematami i kwestiami tekstowymi. Esej nie koncentruje się wyłącznie na chodzeniu, ale służy jako szersza refleksja na temat relacji człowieka z naturą, cywilizacją i koncepcją wolności.
Zalety:⬤ Prowokujący do myślenia i inspirujący tekst
⬤ zachęca do uważności i połączenia z naturą
⬤ bogaty w filozoficzną głębię
⬤ pięknie integruje tekst z obrazami
⬤ rzuca wyzwanie współczesnym normom społecznym
⬤ oferuje ponadczasowe refleksje na temat indywidualizmu i znaczenia dzikich miejsc.
⬤ mylący tytuł może prowadzić do niespełnionych oczekiwań
⬤ niektórzy uważają prozę za zbyt złożoną lub kwiecistą
⬤ etyczna krytyka światopoglądu Thoreau obejmuje kwestie etnocentryzmu i kontekstu historycznego
⬤ darmowe wersje mogą być niekompletne lub niewłaściwie sformatowane
⬤ niektórzy czytelnicy uważają, że esejowi brakuje równowagi w dyskusjach.
(na podstawie 282 opinii czytelników)
Walking
Henry David Thoreau był amerykańskim pisarzem, poetą, przyrodnikiem, przeciwnikiem podatków, geodetą, historykiem, filozofem i czołowym transcendentalistą. Najbardziej znany jest ze swojej książki Walden.
Był głęboko zainteresowany ideą przetrwania w obliczu wrogich żywiołów, zmian historycznych i naturalnego rozkładu. Był zdecydowanym abolicjonistą, a jego wiara w filozofię obywatelskiego nieposłuszeństwa wpłynęła na polityczne myśli i działania takich późniejszych postaci, jak Lew Tołstoj, Mahatma Gandhi i Martin Luther King, Jr. Walking zostało opublikowane w 1861 roku.
Stał się jednym z najważniejszych esejów w ruchu ekologicznym. Jego fragment brzmi: "Oto bowiem sekret udanego spacerowania.
Ten, kto siedzi nieruchomo w domu przez cały czas, może być największym włóczęgą ze wszystkich; ale wędrowiec, w dobrym tego słowa znaczeniu, nie jest bardziej włóczęgą niż meandrująca rzeka, która przez cały czas skrupulatnie szuka najkrótszego kursu do morza. Wolę jednak pierwsze, które jest najbardziej prawdopodobne.
Każdy spacer jest bowiem rodzajem krucjaty, głoszonej przez jakiegoś Piotra Pustelnika w nas, aby wyruszyć i odzyskać tę Ziemię Świętą z rąk niewiernych".
