Death
"W swoich odświeżających, czystych liniach Goodwin łączy humor i uważną obserwację z nadzieją na przyszłość, która nieuchronnie wiąże się z odejściem z tego życia na ziemi".
- Sevak Edward Gulbekian, autor książki In the Belly of the Beast.
"Wiersze Manninga Goodwina to wnikliwe medytacje na temat dylematów współczesnego życia codziennego z głęboko odczuwanym duchowym fundamentem. Z filozoficzną szczerością i dowcipem odnoszą się do dychotomii wewnętrznych turbulencji i zadowolonej codziennej powierzchni".
- Nomi Rowe, autorka książki In Celebration of Cecil Collins: Visionary Artist and Educator.
"Zbiór Goodwina czyta się jak pamiętnik o śmiertelności, zabierający nas w przestrzeń graniczną, w której winiety codziennego życia - czytanie, naprawa bojlera - przeplatają się z Cyceronem i łososiem, zatrutymi figami, kopalniami złota, afgańskimi kucykami i chińskimi morzami.
Od pierwszego wersu, "Wspomnienia o zaginionych ludziach", pisanie Manninga wydaje się równie pilne, co oniryczne; śmierć, podobnie jak "czapki w czapkach", nigdy nie jest daleko od myśli poety, który delikatnie oscyluje między akceptacją, humorem i myślami o zaświatach, nasyconymi czasami przejmującym fatalizmem ("Zabrali mi płomień, ale pozwolili mi żyć").
W jednym z wierszy pisze o popełnieniu błędu przy planowaniu swojego nagrobka ("pięć zamiast dwadzieścia pięć, a więc odjęcie kilku lat"), podczas gdy jego badania nad rośliną belladonna wplatają starożytne opowieści w trudną sytuację współczesnych serc. Wiersze płyną wokół delikatnych struktur; silne rytmy jambiczne są szczególnie skuteczne w "Sockeye Salmon" ("Skaczemy wodospady, które grzmią w dół / Karmimy zarówno niedźwiedzia, jak i człowieka, przeżywając"). Dialog ze śmiercią, w którym każde słowo jest ciepłe i celowo żywe".
- Holly Dawson, pisarka i redaktorka.