Siły i pola

Opinie czytelników

Książka bada historyczne i filozoficzne aspekty „działania na odległość” w fizyce, podkreślając wzajemne oddziaływanie między koncepcjami naukowymi a ideami metafizycznymi. Omawia ewolucję myśli dotyczącej tego, jak ciała wpływają na siebie nawzajem w przestrzeni i krytykuje nacisk na matematykę nad fizyką w zrozumieniu nauki.

Oferuje cenny wgląd w ewolucję nauk teoretycznych i zapewnia filozoficzną perspektywę postępu naukowego. Omawia kluczowe historyczne debaty i krytykę podstawowych pojęć w fizyce, w szczególności w odniesieniu do teorii pola i metafizyki.

Książka jest nierówna i może nadmiernie skupiać się na koncepcjach matematycznych kosztem fizyki. Niektórzy recenzenci stwierdzili, że osobista obsesja autora na punkcie teorii względności odciąga uwagę od głównych argumentów i zauważyli, że dyskusja może być kłopotliwa dla osób bez doświadczenia w specjalistycznych obszarach fizyki.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Forces and Fields

Zawartość książki:

Forces and Fields autorstwa Mary Hesse to historia fizyki wokół pytania: "W jaki sposób ciała oddziałują na siebie w przestrzeni? "Hesse ilustruje to różnymi odpowiedziami, omawiając okresy przejściowe w fizyce fundamentalnej, w których wprowadzono nowe koncepcje i idee, które stały się naukowo testowalne, i dokonuje pewnej filozoficznej interpretacji nauki od samego początku. Niektóre tematy obejmują logiczny status teorii, prymitywne analogie, mechanizm w greckiej nauce, greckie dziedzictwo, filozofię korpuskularną, teorię grawitacji i teorię względności, a także inne. Mary B. Hesse (ur. 1924) była współczesną angielską filozofką nauki. Obecnie jest emerytowaną profesorką filozofii nauki na Uniwersytecie Cambridge. Jej publikacja Modele i analogie w nauce jest szeroko cytowanym i przystępnym wprowadzeniem do tematu. Hesse argumentuje, w przeciwieństwie do Duhema, że modele i analogie są integralną częścią zrozumienia praktyki naukowej w ogóle, a postępu naukowego w szczególności, zwłaszcza tego, w jaki sposób domena teorii naukowej jest rozszerzana i jak teorie generują prawdziwie nowe przewidywania. Przykłady takich modeli obejmują słynny model kuli bilardowej w dynamicznej teorii gazów oraz modele światła oparte na analogii do dźwięku i fal wodnych.

Hesse uważa, że aby pomóc nam zrozumieć nowy system lub zjawisko, często tworzymy analogiczny model, który porównuje ten nowy system lub zjawisko z bardziej znanym systemem lub zjawiskiem. W swojej książce Hesse rozróżnia trzy rodzaje analogii w modelach naukowych: analogie pozytywne, analogie negatywne i analogie neutralne. Pozytywne analogie to te cechy, które są znane lub uważane za wspólne dla obu systemów, negatywne analogie to te cechy, które są znane lub uważane za obecne w jednym systemie, ale nieobecne w drugim, a neutralne analogie to te cechy, których status jako pozytywnych lub negatywnych analogii jest obecnie niepewny. Neutralne analogie są zdecydowanie najbardziej interesujące z trzech rodzajów analogii, ponieważ sugerują sposoby testowania granic naszych modeli, wytyczając drogę postępu naukowego. Na przykład pod koniec XIX wieku pomysł, że fale świetlne mają fizyczny ośrodek zwany świetlistym eterem, najlepiej byłoby uznać za neutralną analogię do wody i fal dźwiękowych. Ostatecznie, ze względu na zerowe wyniki eksperymentów Michelsona-Morleya i Troutona-Noble'a, a także innych podobnych eksperymentów, analogia ta została zaakceptowana jako analogia negatywna - obecnie akceptujemy, że światło nie ma fizycznego ośrodka, w przeciwieństwie do fal dźwiękowych i wodnych.

Odkrycie tej negatywnej analogii doprowadziło do dalszych postępów, w tym unifikacji teorii elektromagnetycznej z optyką, a ostatecznie do stworzenia nowych i bardziej pouczających modeli światła.