Sekretne listy miłosne Sherwooda Andersona: Dla Eleanor, list dziennie

Opinie czytelników

Książka „Sherwood Anderson's Secret Love Letters for Eleanor Gloria Copehaver” zbiera mieszane recenzje. Wielu chwali jej piękno i cenne spostrzeżenia, szczególnie dla osób zainteresowanych genealogią, podczas gdy inni czują się rozczarowani jakością pisania i brakiem romansu.

Książka jest opisywana jako piękna i cenna dla badaczy genealogii, szczególnie w odniesieniu do rodziny Scherer. Oferuje głęboki wgląd w życie i emocje Sherwooda Andersona, dając wgląd w jego kochający związek z Glorią.

Niektórzy czytelnicy uznali listy za słabo napisane i pozbawione romantyzmu, z nadmiernie sentymentalnym tonem. Zauważono, że niektóre listy były nieformalne, składające się z myśli w formie punktów, co umniejszało oczekiwaną głębię emocjonalną.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Sherwood Anderson's Secret Love Letters: For Eleanor, a Letter a Day

Zawartość książki:

W 1927 roku, zmęczony życiem literackim Nowego Jorku, Nowego Orleanu i Chicago, słynny, ale starzejący się amerykański pisarz Sherwood Anderson (1876-1941) - autor Winesburg, Ohio (1919) i innych opowiadań, w których praktycznie wymyślił nowoczesne amerykańskie opowiadanie - przeniósł się do wiejskiej południowo-zachodniej Wirginii, aby pisać i redagować dwa małomiasteczkowe tygodniki, które posiadał, Marion Democrat i Smyth County News.

Mieszkając ponownie wśród małomiasteczkowych postaci, z których zwykle był najbardziej zadowolony - Williama Faulknera, Thomasa Wolfa, a nawet całego pokolenia największych amerykańskich pisarzy - przez kilka lat pracował nad tym, by jego gazeta stała się znana w całym kraju, jednocześnie zmagając się z zagrażającą życiu depresją psychiczną i rozpadającym się trzecim małżeństwem. Oba problemy Andersona w średnim wieku skomplikowały się, gdy poznał Eleanor Copenhaver, uroczą młodą córkę jednej z prominentnych rodzin Marion i pracownicę społeczną YWCA.

Starając się utrzymać ich gorący romans w tajemnicy w małym miasteczku, Anderson gorliwie zabiegał o społecznie wybitną i znacznie młodszą pannę Copenhaver, jednocześnie próbując uwolnić się od swojej zgorzkniałej trzeciej żony i przezwyciężyć wady swojego wieku oraz nieufność rodziny swojej kochanki wobec niego. Kontynuując pod koniec 1931 roku przez trzy lata swój potajemny i pochłaniający romans z panną Copenhaver, Anderson zdecydował pierwszego dnia 1932 roku, że nowy rok powinien być dla niego rokiem decyzji o zdobyciu miłości w małżeństwie lub być może o zakończeniu życia, i rozpoczął nowy rok od twórczego przedsięwzięcia unikalnego w literaturze. Począwszy od 1 stycznia, Anderson potajemnie pisał i ukrywał dla Eleanor Copenhaver, aby znaleźć po jego ostatecznej śmierci jeden list każdego dnia, listy, które pewnego dnia powinna odkryć, niezależnie od tego, czy kiedykolwiek się pobrali, czy nie, a tym samym ponownie przeżyć w swojej pamięci ich dni intensywnego kochania się i wzajemnej rozpaczy z powodu ich wówczas nieprawdopodobnego małżeństwa.

Odnalezione przez Eleanor Copenhaver Anderson dopiero po śmierci Sherwooda Andersona w 1941 roku, a następnie zachowane w nienaruszonym stanie przez pogrążoną w żałobie wdowę, która poślubiła Andersona w 1933 roku, starannie ukryte listy z 1932 roku, rejestrujące ich intensywny i pozornie skazany na niepowodzenie romans, pozostały tajemnicą aż do teraz. Wybrany przez Eleanor Copenhaver Anderson przed jej śmiercią w 1985 roku do opublikowania sekretnych listów miłosnych jej męża, badacz Andersona Ray Lewis White przygotował fascynującą edycję tych wyjątkowych listów dla przyjemności studentów i badaczy literatury, a także dla wszystkich innych czytelników, którzy delektują się fascynującymi i inspirującymi historiami o stracie i miłości.