Seconding Sinai: Rozwój dyskursu mojżeszowego w judaizmie Drugiej Świątyni

Opinie czytelników

„Seconding Sinai” Hindy Najman bada autorytet dyskursu mojżeszowego w judaizmie Drugiej Świątyni, analizując, w jaki sposób różne teksty odnoszą się do postaci Mojżesza i interpretacji Prawa. Książka podkreśla złożoność autorytetu tekstualnego bez narzucania anachronicznych poglądów, przedstawiając wnikliwą analizę, która wypełnia lukę w hermeneutyce biblijnej.

Książka oferuje niezbadaną perspektywę hermeneutyki, przedstawia przemyślaną argumentację, podkreśla znaczenie Mojżesza w judaizmie i chrześcijaństwie oraz skutecznie łączy autorytet tekstowy z trybami interpretacyjnymi.

Niektórzy mogą uznać, że skupienie się na unikaniu anachronicznych koncepcji jest zbyt ostrożne lub złożone, a akademicki charakter pisma może stanowić wyzwanie dla ogółu czytelników.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Seconding Sinai: The Development of Mosaic Discourse in Second Temple Judaism

Zawartość książki:

Co oznacza przypisywanie Mojżeszowi tekstów w Biblii hebrajskiej i judaizmie Drugiej Świątyni? Odpowiedź zależy nie tylko od historii tekstów, ale także od historii koncepcji tekstualności.

Niniejsza książka krytykuje terminy „pseudepigrafia” i „przepisana Biblia”, które zakładają koncepcje autentycznej atrybucji i wierności tekstowej obce starożytnemu judaizmowi. Zamiast tego książka ta rozwija koncepcję dyskursu, którego kreatywność i autorytet zależą od wielokrotnych powrotów do wzorcowej postaci i doświadczenia założyciela.

Centralnym przykładem jest przypisanie Mojżeszowi, którego funkcją jest ponowne przedstawienie doświadczenia objawienia na Synaju. Charakterystyczne cechy dyskursu Mojżeszowego są badane w Księdze Powtórzonego Prawa, Jubileuszach, Zwoju Świątynnym i dziełach Filona Aleksandryjskiego.