Ocena:
Książka przedstawia zniuansowaną analizę Nathana Bedforda Forresta, koncentrując się w szczególności na incydencie w Fort Pillow podczas wojny secesyjnej. Sprzeciwia się przedstawianiu Forresta jako umyślnego sprawcy masakry i zapewnia szczegółową analizę jego stylu przywództwa i zachowań bojowych. Podczas gdy niektórzy czytelnicy docenili dobrze zbadane, wyważone podejście, inni krytykowali je za nadmierną sympatię do Forresta i minimalizowanie jego kontrowersyjnych działań.
Zalety:Dobrze zbadana i napisana. Oferuje zrównoważone spojrzenie na przywództwo wojskowe Forresta i kontekst incydentu w Fort Pillow. Wciągająca i pouczająca dla czytelników zainteresowanych historią wojny secesyjnej. Autor skutecznie przedstawia argumenty przemawiające za błędnym opisywaniem działań Forresta.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważają, że bagatelizuje powagę masakry w Fort Pillow i nie skupia się wystarczająco na popełnionych okrucieństwach. Jest krytykowany za stronniczość na korzyść Forresta i potencjalne przepisywanie historii w celu zwolnienia go z odpowiedzialności. Niektórzy uważają, że książka jest powtarzalna lub brakuje w niej nowych materiałów.
(na podstawie 17 opinii czytelników)
The River Was Dyed with Blood: Nathan Bedford Forrest and Fort Pillow
Reputacja konfederackiego generała Nathana Bedforda Forresta, od dawna uznawanego za potężnego wojownika, została ukształtowana przez jeden niesławny incydent wojenny. Atak sił Konfederacji pod dowództwem Forresta na Fort Pillow w 1864 roku pozostawił wielu unionistów z Tennessee i czarnoskórych żołnierzy garnizonu martwych w konfrontacji powszechnie określanej jako "masakra". W książce The River Was Dyed with Blood bestsellerowy biograf Forresta, Brian Steel Wills, przekonuje, że choć po upadku fortu doszło do okrucieństw, Forrest nie nakazał ani nie zamierzał systematycznej egzekucji jego obrońców. Wielką porażką generała była raczej utrata kontroli nad swoimi żołnierzami.
Forrest, przedwojenny handlarz i właściciel niewolników, przez całe życie był postacią kontrowersyjną. Ponieważ atak na Fort Pillow - który, jak napisał Forrest, pozostawił pobliskie wody "zabarwione krwią" - miał miejsce w roku wyborczym, Republikanie wykorzystali go jako wygodnego konfederackiego kozła ofiarnego, aby zmobilizować poparcie dla wojny. Po wojnie stał się również blisko związany z rozprzestrzenianiem się Ku Klux Klanu. W rezultacie sam człowiek i prawda o Fort Pillow pozostały pogrzebane pod mitami, legendami, popularnymi przedstawieniami i sporami na temat samych wydarzeń.
Wills przedstawia to, co wydarzyło się w Fort Pillow w kontekście innych wojennych ekscesów, od rewolucji amerykańskiej po II wojnę światową i Wietnam, a także przemian kulturowych wywołanych wojną secesyjną. Konfederaci postrzegali czarnoskórych żołnierzy Unii jako ucieleśnienie niewolniczego buntu i odpowiednio na to reagowali. Niemniej jednak Wills dochodzi do wniosku, że starcie nie było ani masakrą przeprowadzoną celowo przez Forresta, jak oskarżyła go komisja kongresowa, ani wyłącznie północną fabrykacją mającą na celu zdyskredytowanie jego i Konfederacji, jak sugerowali apologeci z Południa. Zaprawiony w bojach wojownik z jego domowymi aforyzmami nie był ani nieomylnym wojownikiem, ani bezdusznym rzeźnikiem, ale produktem swoich czasów i dziedzictwa.
