Ruchoma uczta

Opinie czytelników

Recenzje użytkowników „A Moveable Feast” podkreślają, że książka jest przejmującym pamiętnikiem życia Ernesta Hemingwaya jako walczącego pisarza w Paryżu w 1920 roku, szczegółowo opisującym jego relacje z rówieśnikami literackimi i jego pierwszą żoną, Hadley. Odnowione wydanie wywołało dyskusję ze względu na różnice w edycji w stosunku do oryginalnego wydania, dodając głębi wcześniej pominiętym rozdziałom, ale także wywołując debatę na temat autentyczności i poprawek. Ogólnie rzecz biorąc, czytelnicy doceniają żywy portret Paryża i jego wpływowej sceny kulturalnej, podczas gdy niektórzy krytykują niektóre aspekty jako samolubne lub wadliwe.

⬤ Wciągające spojrzenie na życie i proces twórczy Hemingwaya.
⬤ Żywy obraz Paryża lat 20. i jego literackich postaci.
⬤ Dodanie przejmujących rozdziałów w odrestaurowanym wydaniu, zwłaszcza „The Pilot Fish and the Rich”.
⬤ Wnikliwe refleksje na temat pisania i związków.
⬤ Łatwa, przyjemna lektura, która ożywia przeszłość.

⬤ Zmiany w Edycji Przywróconej wywołały kontrowersje dotyczące jej autentyczności.
⬤ Niektórzy uważają, że ton jest pobłażliwy i zbyt plotkarski.
⬤ Narracja może być chaotyczna i pozbawiona porządku chronologicznego, przez co czasami jest myląca.
⬤ Niektóre tematy i perspektywy mogą być postrzegane jako przestarzałe lub niewrażliwe.
⬤ Epizodyczny format pamiętnika może prowadzić do nierównej jakości pisania.

(na podstawie 1257 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Moveable Feast

Zawartość książki:

Rozpoczęta jesienią 1957 r.

i opublikowana pośmiertnie w 1964 r. książka Ernesta Hemingwaya A Moveable Feast to zabawny pamiętnik z jego lat spędzonych w Paryżu (1921-26), zanim stał się sławny.

Ukazuje, co to znaczyło być młodym, biednym i piszącym w Paryżu w latach dwudziestych XX wieku. Hemingway, korespondent Toronto Star, przybył do Paryża w 1921 roku, trzy lata po traumie Wielkiej Wojny i na początku transformacji krajobrazu kulturowego Europy: Braque i Picasso eksperymentowali z kubistyczną formą; James Joyce, długo żyjący na samozwańczym wygnaniu z rodzinnego Dublina, właśnie ukończył Ulissesa; Gertruda Stein utrzymywała dwór przy Rue de Fleurus 27 i uważała młodego Ernesta za członka une generation perdue; a T. S.

Eliot był urzędnikiem bankowym w Londynie. To właśnie w tych latach niepublikowany jeszcze młody pisarz zebrał materiał do swojej pierwszej powieści „Słońce też wschodzi” i późniejszych arcydzieł.