Rozmowy z moim agentem (i ustawka, żart, ustawka, żart)

Opinie czytelników

Książka Roba Longa to wnikliwe i pełne humoru spojrzenie na branżę telewizyjną, a w szczególności na świat sitcomów. Czerpiąc z własnych doświadczeń w Hollywood, dzieli się zabawnymi anegdotami, zakulisowymi historiami i unikalnym spojrzeniem na wyzwania stojące przed scenarzystami i producentami telewizyjnymi.

Książka jest chwalona za to, że jest zabawna, łatwa w czytaniu i wnikliwa, zapewniając realistyczne spojrzenie na branżę telewizyjną. Wielu czytelników uznało anegdoty za zabawne i doceniło wpleciony w nie humor. Książka polecana jest każdemu, kto interesuje się pisaniem i produkcją telewizyjną, a czytelnicy wyrażają pragnienie, by Long opublikował więcej treści.

Niektórzy czytelnicy zwrócili uwagę na dziwny format książki i wspomnieli o potencjalnych uprzedzeniach lub kontrowersyjnych opiniach, które mogą nie współgrać ze wszystkimi. Niektórzy stwierdzili, że osobiście nie lubią autora, mimo że książka im się podobała.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Conversations with My Agent (and Set Up, Joke, Set Up, Joke)

Zawartość książki:

Ledwie po ukończeniu szkoły filmowej Rob Long trafił w dziesiątkę i dostał pracę w fenomenalnie udanym sitcomie telewizyjnym Cheers. Jednak wraz z upadkiem serialu Long stanął przed pytaniem: „Czy istnieje życie po Cheers?”.

Bezlitośnie dowcipne o zniechęcającym procesie tworzenia nowego serialu i wprowadzania go na antenę, te dwie książki opowiadają absurdalną historię o tym, co nastąpiło później. Przejście od pitchingu do pilota jest trudną ścieżką do pomyślnej nawigacji, od wprowadzania niepodlegających negocjacjom zmian i edycji łamiących umowę, w połączeniu z dostosowywaniem się do kaprysów studiów, sieci i agentów, często gotowy produkt kończy się daleko od miejsca, w którym scenarzysta zaczął.

Z pomocą swojej agentki, jej nieustannych żądań, potwornej umiejętności sprzedaży, brutalnej ironii i niezachwianej lojalności, kariera Longa zmienia się od niedoszłego kandydata do gracza, od nagradzanego scenarzysty do wypalonego nieudacznika. A wszystko to, jak sam mówi, „w połowie prawdziwe”.