Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Robert Frost & New Eng Renaissance
"Wiersz najlepiej czyta się w świetle wszystkich innych wierszy, jakie kiedykolwiek napisano". Tak powiedział Robert Frost, instruując czytelników, jak osiągnąć poetycką alfabetyzację. Najnowsza książka George'a Monteiro podąża za tym dictum, aby zwiększyć nasze zrozumienie najcenniejszych wierszy Frosta, pokazując, w jaki sposób krążą one wśród konstelacji wielkich wierszy i esejów renesansu Nowej Anglii.
Monteiro odczytuje własną poezję Frosta nie na tle "wszystkich innych wierszy, jakie kiedykolwiek napisano", ale w świetle wierszy i esejów jego prekursorów, zwłaszcza Emersona, Thoreau i Dickinson. Znane wiersze, takie jak "Mending Wall", "After Apple-Picking", "Birches", "Stopping by Woods on a Snowy Evening", "The Road Not Taken" i "Mowing", a także mniej znane wiersze, takie jak "The Draft Horse", "The Ax-Helve", ", "The Bonfire", "Dust of Snow", "A Cabin in the Clearing", "The Cocoon" i "Pod of the Milkweed", są odnawiane przez świeże i oryginalne odczytania, które pokazują, dlaczego i jak te wiersze oddają hołd swoim wybitnym źródłom.
Nacisk Frosta na to, że Emerson i Thoreau byli gigantami dziewiętnastowiecznych amerykańskich listów, znajduje potwierdzenie w wielu wierszach, które powstały pod ich wpływem. Jego stosunek do Emily Dickinson był jednak bardziej złożony i czasami mniej hojny. W wieku dwudziestu lat ukształtował swoją poezję na jej wzór. Ale później, po dołączeniu do wydziału Amherst College, uznał ją za mniej dobroczyńcę niż konkurenta. Monteiro opowiada dwuniciową historię przyciągania, naśladownictwa i hołdu, którym przeciwstawia rywalizację, oczernianie i niechętną akceptację wielkości Dickinson jako poetki. W śmiałym posunięciu komponuje - z własnych słów i fraz Frosta - wykład o Emily Dickinson, do wygłoszenia którego Frost nigdy nie został zaproszony.
Pokazując, w jaki sposób twórczość Frosta rozmawia z jego poprzednikami, Monteiro daje nam nowego Frosta, którego poezja jest postrzegana jako kulminacja intensywnie odczuwanego doświadczenia literackiego Nowej Anglii.
