Reproducing Autonomy: Work, Money, Crisis and Contemporary Art
Postęp w autonomii nie może być - ani historycznie nigdy nie był - mierzony w jednostkach ilościowych.
Potrzeba autonomii jest raczej na bieżąco repozycjonowana w odniesieniu do rozwoju politycznego, gospodarczego i kulturowego społeczeństwa. Co mamy na myśli, gdy mówimy o „autonomii” i „reprodukcji” w dziedzinie sztuki współczesnej? Jakiego rodzaju obiekty obejmują te terminy, jaka jest ich historia i jakie wewnętrzne relacje logiczne możemy zidentyfikować między tymi pojęciami? Jak funkcjonują one w filozoficznym dyskursie o sztuce oraz w teorii i praktyce politycznej? W tej książce Marina Vishmidt i Kerstin Stakemeier analizują „autonomię”, a następnie „reprodukcję”, rozumiejąc, że ta metoda kategorialnej izolacji musi zostać przezwyciężona, jeśli chcemy dotrzeć do relacji tych dwóch terminów.
Te trzy eseje ustanawiają nowe ramy dla umiejscowienia pojęć autonomii artystycznej i autonomii sztuki. Teksty te nie tylko oferują wstęp do myślenia o roli, jaką autonomia zajmowała w nowoczesnej europejskiej historii intelektualnej, ale także wysuwają oryginalną tezę.