Religia praktyczna

Opinie czytelników

Książka „Religia praktyczna” autorstwa J.C. Ryle'a jest chwalona za swoje głębokie spostrzeżenia i aktualność, mimo że została napisana w XIX wieku. Czytelnicy doceniają przekonujące teksty Ryle'a dotyczące różnych aspektów życia chrześcijańskiego, podkreślające głęboką analizę samego siebie i biblijne podstawy. Książka spotkała się jednak z krytyką dotyczącą przede wszystkim złego formatowania w niektórych wydaniach, w tym małej czcionki, braku numerów stron i literówek.

⬤ Głęboka, wnikliwa treść, która rezonuje z czytelnikami z różnych pokoleń.
⬤ Wciągający i jasny język Ryle'a zachęca do samodzielnej analizy i głębszego zrozumienia chrześcijańskich zasad.
⬤ Obejmuje wiele ważnych tematów istotnych dla chrześcijańskiego życia.
⬤ Teologiczna głębia połączona z duszpasterską troską sprawia, że jest to cenne źródło informacji.

⬤ Wiele wydań cierpi z powodu złego formatowania (np. mała czcionka, brak paginacji).
⬤ Literówki i błędy edytorskie utrudniają czytanie.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że język jest trudny lub formatowanie rozprasza, co sprawia, że jest to trudna lektura.

(na podstawie 41 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Practical Religion

Zawartość książki:

John Charles Ryle (10 maja 1816 - 10 czerwca 1900) był angielskim ewangelickim biskupem anglikańskim. Był pierwszym anglikańskim biskupem Liverpoolu.

Kształcił się w Eton i na Uniwersytecie Oksfordzkim, gdzie jego kariera była niezwykle wybitna. Był ekshibicjonistą Fell w Christ Church, z którego fundacji immatrykulował 15 maja 1834 roku. W 1836 r. został stypendystą Craven, w 1838 r. ukończył studia licencjackie, uzyskując pierwszą klasę w dziedzinie literatury humanistycznej w poprzednim roku, a w 1871 r. uzyskał tytuł magistra. Dyplomem z dnia 4 maja 1880 r. został mianowany doktorem nauk humanistycznych.

Ryle opuścił uniwersytet z zamiarem kandydowania do parlamentu przy pierwszej nadarzającej się okazji, ale został pozbawiony środków na zaspokojenie swoich ambicji przez bankructwo ojca. W związku z tym przyjął święcenia kapłańskie (1841-2) i został wikariuszem w Exbury, Hampshire. W 1843 r. został wybrany na probostwo St Thomas w Winchester, które w następnym roku zamienił na probostwo Helmingham w Suffolk. To ostatnie utrzymał do 1861 r., kiedy to zrezygnował z niego na rzecz wikariatu Stradbroke w tym samym hrabstwie. Odrestaurowanie kościoła w Stradbroke było zasługą jego inicjatywy. W 1869 r. został dziekanem wiejskim Hoxne, a w 1872 r. honorowym kanonikiem Norwich. Był kaznodzieją selekcyjnym w Cambridge w 1873 r. i w roku następnym oraz w Oxfordzie w latach 1874-1876, a także w 1879 r. i w roku następnym. W 1880 r. został mianowany dziekanem Salisbury, a 19 kwietnia awansował na nowo utworzoną stolicę w Liverpoolu, którą sprawnie zarządzał aż do śmierci w Lowestoft 10 czerwca 1900 roku. Został pochowany w kościele Wszystkich Świętych w Childwall w Liverpoolu.

Ryle był zdecydowanym zwolennikiem szkoły ewangelickiej i krytykiem rytualizmu. Był pisarzem, pastorem i kaznodzieją ewangelickim. Wśród jego dłuższych prac znajdują się Christian Leaders of the Eighteenth Century (1869), Expository Thoughts on the Gospels (7 tomów, 1856-69), Principles for Churchmen (1884). Ryle był opisywany jako osoba o władczej prezencji i energiczna w propagowaniu swoich zasad, choć o ciepłym usposobieniu. Przypisywano mu również sukces w ewangelizacji społeczności pracowników fizycznych. (wikipedia.org)