Ocena:

Reinventing Dixie autorstwa Johna Busha Jonesa bada pochodzenie i wpływ kulturowy Tin Pan Alley, w szczególności jego portret amerykańskiego Południa poprzez teksty piosenek. Omawia, w jaki sposób grupa głównie miejskich, słabo wykształconych autorów piosenek ukształtowała idylliczną, ale często mylącą wizję Południa, która przyczyniła się do powstania romantycznego mitu „światła księżyca i magnolii”. Książka podkreśla złożoność pojednania między Północą a Południem oraz realia często pomijane w tych piosenkach.
Zalety:Książka zawiera wnikliwą analizę roli Tin Pan Alley w kształtowaniu kulturowego postrzegania Południa. Podkreśla wpływ autorów piosenek i ich wkład w amerykańską wyobraźnię, oferując krytyczne spojrzenie na romantyczny obraz życia na Południu.
Wady:Praca może być krytykowana za skupienie się na wąskiej grupie autorów piosenek i ich ograniczonej perspektywie, co może przeoczyć bardziej złożone realia rasizmu i ubóstwa na Południu. Niektórzy czytelnicy mogą uznać analizę nostalgii i tworzenia mitów za mniej przystępną, jeśli nie są zaznajomieni z kontekstem historycznym.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Reinventing Dixie: Tin Pan Alley's Songs and the Creation of the Mythic South
Tin Pan Alley, niegdyś nowojorska mekka pisania piosenek i nagrywania, wydała ponad tysiąc piosenek o amerykańskim Południu w pierwszej połowie XX wieku. W Reinventing Dixie John Bush Jones bada szeroki wpływ tych piosenek na tworzenie i rozpowszechnianie wyimaginowanego obrazu Południa jako krainy południowych piękności, szarmanckich dżentelmenów i harmonii rasowej.
Przedstawiając sylwetki tekściarzy i kompozytorów Tin Pan Alley, Jones wyjaśnia, w jaki sposób grupa niedouczonych i niepodróżujących pisarzy - z których zdecydowana większość była mieszkańcami miast z północy lub europejskimi imigrantami - skonstruowała konkretne i szczegółowe obrazy Południa wykorzystane w tekstach ich piosenek. W procesie oceny początków śpiewnika Tin Pan Alley, Jones analizuje postawy tych autorów piosenek dotyczące pojednania między Północą a Południem, ideałów honoru i gościnności oraz powracającego tematu tęsknoty za domem. Chociaż kilka piosenek wykorzystywało parodię lub satyrę, aby podważyć wizję spokojnego, romantycznego Południa, większość ignorowała realia rasizmu i ubóstwa w regionie.
Jones twierdzi, że pod koniec ery kulturalnego znaczenia Tin Pan Alley w połowie XX wieku twórczość jej autorów utrwaliła mit księżyca i magnolii w umysłach milionów Amerykanów. Reinventing Dixie rzuca światło na rolę autorów piosenek w kształtowaniu idyllicznej wizji Południa, która nadal wpływa na amerykańską wyobraźnię.